خیابان دوم در شاهدنامه (چهار خیابان باغ فردوس) الهامی کرمانشاهی

1 بزد بوسه داماد بردست شاه به زاری سوی خیمه پیمود راه

2 درخشنده خورشید گیتی فروز به پرده سرا نارسیده هنوز

3 از آن بر کشیده سرادق به گوش رسیدش ز غمدیده مادر خروش

4 که میگفت ای سرو باغ حسن سرور دل و جان ناشاد من

1 دو زلف ازکمندش دلاویزتر خود از تیغ برنده خون ریزتر

2 جمال رسول ازرخش رونمای به خفتانش در جان شیر خدای

3 نمی داشتی باره را گر عنان بجستی ز ترک سر دشمنان

4 چنان سود بر دسته ی تیغ دست چنان جنگ را آستین بر شکست

1 پذیره شتابید داماد را ببینید این سرو آزاد را

2 نگارین رخ آوردمش زی عروس بگویید پیش آیدش بافسوس

3 فشاند گلاب از سرشکش به روی برد گردش از سنبل مشگبوی

4 تن خرد او بهر شوی جوان چو آب بقا در سیاهی نهان

1 که شهزاده ی راد و هشیار بود به دین و به دانش پدر وار بود

2 ده وشش گذشته بدو سالیان پی خدمت عم کمر بر میان

3 پس از مرگ قاسم به نزدیک شاه بیامد بگفت ای شه دین پناه

4 مراهم بده رخصت کار زار کزین نابکاران برآرم دمار

1 پس از احمد (ص) آن پور فخر زمن سه فرزند فرزانه بودش حسن (ع)

2 یکی نام فرخ پدر داشتی سر نیزه از چرخ بگذاشتی

3 دگر زید و عمرو آن دو زیبا جوان که بودند هر یک چو سرو روان

4 یکایک به میدان کین در شدند به کوفی سپه حمله آور شدند

1 به چرخ ولایت همه ماه نو روانشان به مهر حسینی گرو

2 به مردی همه نامور چون پدر بلی آید از شیر نر شیر نر

3 نخستین ابوبکر ناورد خواه روان شد به میدان به فرمان شاه

4 رجز خواند و زد خویش را برسپاه هیاهو در افکند در رزمگاه

1 به رخسار مانند تابنده ماه دو ابروش مشگین دوگیسو سیاه

2 چو افکند یکران به دشت ستیز تو گفتی پدیدار شد رستخیز

3 دم تیغ و همچو باد خزان همی ریخت سرها چو برگ رزان

4 فزون کشت زان فرقه ی نابکار پس آمد سوی شاه درکارزار

1 ابولفضل را بود ازباب و مام سه کهتر برادر چو بدر تمام

2 که الم البنینشان بدی مادرا بپرورده بدشان چو جان در برا

3 به از چار فرزند ام البنین نه دید آسمان و نه بیند زمین

4 مهین مرد آن چار عباس بود که درپر دلی زبده ی ناس بود

1 سه فرخ برادرش را پیش خواند درآن روز و اندر برخود نشاند

2 بگفت ای دلیران فرخنده نام برادر مرا هر سه از باب و مام

3 ببینید کامروز باشد چه روز چه فتنه است این فتنه ی عقل سوز

4 پی چیست این کینه و جوش و جنگ به سالار دین از چه شد کار تنگ