خیابان اول در شاهدنامه (چهار خیابان باغ فردوس) الهامی کرمانشاهی

1 به پور زیاد آن بد اندیش دیو رسانید فرمان شامی خدیو

2 عبیدالله زشت ناپاک رای چو بر خواند آن نامه سر تابه پای

3 درآن دید بنوشته ای نامدار تویی مرزبان بر به کوفه دیار

4 من آن مرز کردم به فرمان تو بود لشگر وکشورش زان تو

1 ز گرد ره آن بد نژاد پلید به نزدیکی کوفه چون دررسید

2 سرو بر به دستار و برد سیاه نهان کرد بد اختر کینه خواه

3 یکی استر رهسپر زیرران به دستش یکی شاخ از خیز ران

4 به ره ماند تا روز گیتی فروز نهان شد شبانگاه آدینه روز

1 گروهی که بد اهرمنشان دلیل شکستند پیمان پور عقیل

2 ازآن صد هزارش که بودند یار جز اندک نماندند و برگشت کار

3 یل هاشمی رخت ازآنجا که بود به کاشانه ی هانی افکند زود

4 چه هانی؟ یکی مرد پاکیزه دین ز یاران پیغمبر راستین

1 زن هانی اندر پس درشنید مراین راز و رنگ ازرخ او پرید

2 نهانی زهانی به مسلم بگفت همه گفت خود کرد بالا به جفت

3 که در خانه ی ما ز ابن زیاد مکش کینه بر پا مفرما فساد

4 چو درخانه ی ما تو خون پلید بریزی یکی فتنه گردد پدید

1 چو یکچند بگذشت وزان نامور بجست و نیامد به دشمن خبر

2 پرستنده ای داشت پور زیاد که بدنام او معقل پر فساد

3 یکی روز خواندش برخویش وگفت تو را رازی از من بباید شنفت

4 ز کردار مسلم به خشم اندرم به دل کینه ها باشد ازوی درم

1 بدین سوی لختی قدم رنجه ساز شنو آن سخن ها و برگرد باز

2 ازین خواند ن ناگهان درنهاد تو را هیچ اندیشه ی بد مباد

3 تو را چون ندیدستم ازدیر باز کنونم به دیدارت آمد نیاز

4 به ناچار آن پیر پاک اعتقاد روان شد به دیدار ابن زیاد

1 به مذحج نژادان رسید آگهی که کاخ مهی شدز هانی تهی

2 بزرگان آن دوده گرد آمدند زهر دربسی داستان ها زدند

3 به فرجام بستند کین را میان بجستند ازجا همه همعنان

4 ز هر سو درفشی برافرا ختند سوی کاخ بدخواه درتاختند

1 برفت و بیامد فرستاده زود بدو برشمرد آنچه بگذشته بود

2 زکردار مردان مذحج نژاد هم ازکار فرمانده ی بد نهاد

3 چو آن داوری مسلم سرفراز شنید ازفرستاده ی خویش باز

4 چنین داد یاران خود را پیام که هان ای دلیران جوینده نام

1 چو شد تیغ خورشید زرین حسام نهان درنیام شبه گون شام

2 جهان یلی آسمان وفا پسر عم فرخنده ی مصطفی (ص)

3 زمانی به هر سو همی بنگریست ز تنهایی خویش لختی گریست

4 همی گفت با خود که گشت ای دریغ نهان آفتاب امیدم به میغ

1 مرآن نیک زن را یکی پور بود که جانش بر دیو مزدور بود

2 بلالش بدی نام اما بلال زهم نامی اش درجنان پر ملال

3 برمادر آمد شبانگاه و گفت که رازت ز فرزند نتوان نهفت

4 درین شب تو داری زشب های پیش شد آمد به گنجینه ی خانه بیش