قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 شهریارا کامکارا یک سخن ز ابن یمین بشنو و پاسخ بگو ای جان فدای پاسخت

2 قبله جان از جهان ز آن کرد درگاه ترا تا همی بیند بفال سعد روی فرخت

3 نیکخواه تست و خواهد بود چون داری روا کو بود بیموجیی چون چشم بد دور از رخت

1 شکر ایزد اگر نماند زرم بحر طبعم هنوز پر گهرست

2 نزد جوهر شناس بینا دل عقد در چون بود چه جای زرست

3 ماه را در منازل علوی فکر من پیشوا و راهبرست

4 ز آتش خاطر اثیر وشم شعله آفتاب یک شررست

1 صاحبا همت تو یکچندی بمواعید شادمانم داشت

2 و آرزوی محال چون سایه بر پی مهر تو دوانم داشت

3 وعده را چون ندیدم انجازی راستی را خرد برانم داشت

4 که بگویم که من بدولت تو چون تو صدها چنین توانم داشت

1 صاحبا بنده را بخدمت تو سخنی هست عرضه خواهم داشت

2 مهر مهر تو بر نگین دلش چند سال است تا زمانه نگاشت

3 هرگز از شیوه هوا داری یکسر موی در خلل نگذاشت

4 بدگمانش که سر بدولت تو خواهد از خاک بر فلک افراشت

1 صاحبا گر چه از ضعیفی تن می نیارم ببندگیت شتافت

2 لیک طبع چو آب و آتش من میتواند بفکر موی شکافت

3 رشته در بازوی هنرمندان ذهن وقاد من تواند تافت

4 لایق کسوت مدایح تو دیبه خسروی توانم بافت

1 صاحب اعظم کریم الدین سر گردنکشان ایکه در مردی و رادی چون تو سر داری نخاست

2 رأی پیرت گر چه باشد یاور اندر کارها لیک چون بخت جوانت در جهان یاری نخاست

3 فتنه را در خواب مستی سر فروشد تا بدید در جهان چون حزم هشیار تو بیداری نخاست

4 هر چه کرد از بهر نظم ملک و ملت رأی تو در ضمیر آسمان بر کارش انکاری نخاست

1 صحت و امن هست و وجه معاش گر نباشی شکور کفرانست

2 شکر انعام منعم ار نکنی آن نه کفران که عین کفرآنست

3 هست کفران فزون ز کفر از آن که مثنی کفر کفرانست

1 عالیجناب حضرت دستور شه نشان کز وی بجاه گنبد گردون فروتر است

2 ایوان او کجاست ندانم که بر ثری کز آستانش گنبد گردان فروتر است

3 در نزهت از مکانت آن بزم دلگشای صد پا به پیش روضه رضوان فروتر است

4 در وی که هیچ دیده ندیدست ناپسند آخر چرا فرشته ز شیطان فروتر است

1 عماد دولت و دین ای وزیر زاده ملک چه جای زاده که این کار پیشه و فن تست

2 دلیل صحت نفس و طهارت نسبت غرارت شرف نفس و خلق احسن تست

3 عطارد ار چه که باشد به زیرکی مشهور ولی چو با تو کنندش قیاس کودن تست

4 اگر چه سوسن آزاد ده زبان باشد ولی چو بنده بوقت ثنات الکن تست

1 فرزند خواجه در هنر از خواجه کمترست گر چه بشکل و صورت و هیئت بسان اوست

2 منگر بدانکه این پدرست آن پسر و لیک بس مغز کز بدی نرسد در بهای پوست

3 خاقانی بلند سخن خود مثال این گفتست نکته ئی بشنو ز انکه بس نکوست

4 گیرم که مار چو به کند تن بشکل مار کو زهر بهر دشمن و کو مهره بهر دوست