قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 روز بازار فضل کاسد شد وین ز جور سپهر طیاش است

2 از جفای سپهر در قفس است هر که طوطی صفت شکر پاش است

3 کار اهل صلاح یافت فساد روزگار رنود و اوباش است

1 رسید نامه نامی ببنده ابن یمین بتازگی جگر مرده زو حیاتی یافت

2 دلم که بود گرفتار غم اشاراتش چو کشف گشت حقایق بر او نجاتی یافت

1 ز یاری در خماری باده جستم گمانم بود کاورا بنگ نیکست

2 میم کم داد لیکن بد نباشد ز چشم کور اشک لنگ نیکست

1 ز آنها که خبث باطن ایشانت ظاهرست ابن یمین مرنج که بدشان سرشت و خوست

2 گر طعنه ئی زنند بر اشعار عذب تو اینفرقه عوام که بعضی نه خاص اوست

3 درهم مشو که بیهنر از غایت حسد بر اهل فضل در همه ابواب عیبجوست

4 خواهند تا چو طوطی طبعت شکر فشان گردند لیک مغز شناسد خرد ز پوست

1 زدم از کتم عدم خیمه بصحرای وجود وز جمادی به نباتی سفری کردم و رفت

2 بعد ازینم کشش طبع بحیوانی بود چون رسیدم بوی از وی گذری کردم و رفت

3 با ملایک پس از آن صومعه قدسی را گرد برگشتم و نیکو نظری کردم و رفت

4 بعد از آن در صدف سینه ایشان بصفا فطرت هستی خود را گهری کردم و رفت

1 زهد و عفت کز صفات عاشقان صادقست با فقیری خوش بود با شهریاری خوشتر ست

2 خوبتر بر چهره قدرت نماید خال زهد کسوت عفت بقد کامکاری خوشترست

3 بوی دانش در مشام جان اهل معرفت نزد عاقل از نسیم مشک تاری خوشترست

4 خوی نیک ار دادت ایزد هیچ دیگر گو مباش خوی نیک ار عاقلی از هر چه داری خوشترست

1 سر اکابر عالم علاء دولت و دین توئیکه رأی تو بر آفتاب طعنه زن است

2 ز عکس مشعله رأی عالم آرایت هزار تاب درین شمع نیلگون لگن است

3 حکایتیست مرا بر تو عرضه خواهم داشت چگونه عرضه ندارم چه جای تن زدن است

4 جهانیان همه را اعتقاد بود چنان که خواجه منبع رایست و مجمع فطن است

1 سود دنیا و دین اگر خواهی مایه هر دوشان نکو کاریست

2 راحت بندگان حق جستن عین تقوی و زهد و دینداریست

3 گر در خلد را کلیدی هست بیش بخشیدن و کم آزاریست

1 شاعرانی که پیش ازین بودند گر ز منشان بجاه برتری است

2 این نه تنها ز شعر دان که مرا با یکایک درین برابری است

3 اینزمان نیز شاعران هستند که تو گوئی که هر یک انوری است

4 لیک پیوسته با هنرمندان رسم گردون دون ستمگری است

1 شنیدم صفات تو عاشق شدم ندیده بدیده رخ فرخت

2 بیاد تو برخاست صبر از دلم چها خیزد آیا چو بیند رخت