قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی
1 ندیدم من از آدمی هیچکس که اخلاق او جمله باشد نکو
2 هنرمند را اینقدر بس بود که گویند اینست و بس عیب او
1 ای نسیمی ز لبت معجزه روح الله صفت حسن تو گردان چو زبان در افواه
2 یوسف حسنی و این طرفه که در موکب تو چون سلیمان بود از لشکر جان خیل و سپاه
3 بلطافت خط چون خضر وشت کمتر نیست کز لب چشمه حیوان بدمد مهر گیاه
4 بجز از سبزه خط و گل رخسار ترا من ندیدم که بود قوس قزح هاله ماه
1 هر که آزردی بکینش زو مدار امید مهر مار را چون دم زدی هم بایدش سر کوفتن
2 از خرد دورست فرصت با عدو دادن ز دست بعد از آن از راه حسرت دست بر سر کوفتن
3 پای را از دست نتوان دادن آنگه پی زدن خصم چون در حصن شد حاصل چه از در کوفتن
4 هر که اندر خر گه حزمست دستش میدهد میخهای خیمه را بر فرق اختر کوفتن
1 یعلم الله که چون شباب گذشت ذات خود را مسن نمیخواهم
2 عاقلان از من وز من گفتند خویشتن را ز من نمیخواهم
3 بهوای لطیف خواهم رفت کین هوای عفن نمیخواهم
4 میل استبرقست و اکسونم این پلاس خشن نمیخواهم
1 ز دیوانه ئی کرد روزی سؤال سلیمان مرسل علیه السلام
2 که چون بینی این سلطنت کز پدر مرا ماند با اینهمه احتشام
3 چه خوش گفت دیوانه او را جواب که چون نیست این سلطنت مستدام
4 پدر مدتی آهن سرد کوفت تو در باد پیمودنی صبح و شام
1 ملک عزت گرت همی باید از من این پند مشفقانه شنو
2 دل منه بر سرای عرصه فریب که فراوان گذشت ازو کی و کو
3 روز دولت مباش غافل از آنک هست ترکیب دولت ازلت و دو
4 چون همای خجسته قانع باش نه چو گنجشک جان بدانه گرو
1 روزی گذر فتاد مرا از قضای چرخ برمنزلی که بار بوددر او یار همدمم
2 یاد آمدم ز عهد و وفای قدیم او جائیکه او نهاد بصدق و صفا قدم
3 باریدم آب دیده و گفتم بسوز دل کایام خرمی شد و آن زمان غم
4 بیتو چو تون و تنجه نماید بچشم من گر بگذرم بروضه رضوان و برارم
1 از کریمان خواه حاجت ز آنکه نبود هیچ عیب ز ابر باران در ز دریا و زر از کان خواستن
2 وز لئیمان دم مزن زیرا که بیمعنی بود استخوان از سگ ز گربه نان که از خر خواستن
1 خرم آنکس که بقعه ئی دارد و او نه مأمور و نه امیر کسان
2 کنج عزلت گرفته از عالم گشته فارغ ز دار و گیر کسان
3 ز آتش آرزو نتافته دل چون تنور از پی فطیر کسان
4 گشته راضی بحکم کن فیکون رسته از زحمت و ز خیر کسان
1 ز هی سعادت من گر نسیم باد شمال که در ادای رسالت بود چو روح الامین
2 رساند از من دلخسته مختصر سخنی بسمع اشرف دارای ملک و داور دین
3 محیط و مرکز جود آن کریم دریا دل که در مکان کرم ذات اوست با تمکین
4 سپهر حشمت و رفعت جهان فضل و هنر نظام دولت و دین سرور زمان و زمین