قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 در بهشت است هر که در وطنش نعمتی هست و جیق و واقی نیست

2 کنج عزلت گزید و در عالم در پی طارم و رواقی نیست

3 هر دم از ناگوار ناجنسیش همنشینی و هم وثاقی نیست

4 هر که جفت چنین مراد بود همچو او در زمانه طاقی نیست

1 منم ابن یمین که نتوان کرد جز بمن انتساب شعر مرا

2 در میان سخنوران باشد فضل فصل الخطاب شعر مرا

3 نتوان کرد نسخ تا به ابد همچو ام الکتاب شعر مرا

4 نبود فرق در جهانگیری ذره آفتاب و شعر مرا

1 مخور ای ابن یمین غم چو وفاقت برسد بحضور عم و خال و پدر و مادر نیست

2 هر وفاتی که بسلطانیه واقع گردد تو یقین دان که بفریومد از آن خوشتر نیست

1 ایخدیوی که عهد دولت تو هست چون در زمان عمر شباب

2 در زمین حزم تو سرشته درنگ در فلک عزم تو نهاده شتاب

3 روز ظالم ز تیغ معدلتت چون شب دیو شد ز تیر شهاب

4 هست آگاه رأی انور تو ز آنچه دارد فلک و رای حجاب

1 شنیدم صفات تو عاشق شدم ندیده بدیده رخ فرخت

2 بیاد تو برخاست صبر از دلم چها خیزد آیا چو بیند رخت

1 گر وعده ئی که داد مرا آصف زمان یکبارگی مرا ز خاطر عاطر گذاشتست

2 بروی گرفت نیست گر اینسان که چاکرست بس خلق را که بر در امید داشتست

3 وانگاه دین وعده یکیک گزارده چون رایت کرم بفلک برفراشتست

4 وزیاد بنده گر نرود وعده های او نشگفت از آنکه بنده بر آن دل گماشتست

1 فراخ دستی ز اندازه مگذران چندان که آفتاب معاشت بدل شود بسها

2 نه نیز پیرو امساک را زبونی کن چنانکه دامن همت دهی ز دست رها

3 وسط گزین که گزیدست سید عربی بدین حدیث که خیر الامور اوسطها

1 جمعی اقاربم طمع خام بسته اند در ملک ریزه ئی که بدانم تعیش است

2 زینگونه ناپسند کجا مرتکب شود هرگز کسی که با خرد و رای وباهش است

3 اندوهناک و خشمگن است از طمع مدام هر یک ازین گروه که گویا و خامش است

4 من قانعم هر آنچه مرا میدهد خدای کارم از آن مدام نشاط است و رامش است

1 دیدم آنکس را که باز همتش گاه صید باز سیمین طبل ساخت

2 کمترین بندگان درگهش در تماشاگاه او اصطبل ساخت

1 بنام ایزد زهی خرم سرائی که چون فردوس اعلی دلگشایست

2 هواش از اعتدال طبع دائم چو انفاس مسیحا جان فزایست

3 غبار آستانش از خوش نسیمی بسان ناف آهو مشک زایست

4 درو گر سوز باشد مشک و عودست و گر نالد کسی آن چنگ و نایست