تا کی خیال هستی موهوم، از بیدل دهلوی غزل 1674
1. تا کی خیال هستی موهوم، سر برآر
عنقایی، ای حباب، از این بیضه پر برآر
چشم واکردم به خویش اما از بیدل دهلوی غزل 1675
1. چشم واکردم به خویش اما ز آغوش شرار
غوطه خوردم در دم خواب فراموش شرار
شد نظر واکردنی خواب فراموش از بیدل دهلوی غزل 1676
1. شد نظر واکردنی خواب فراموش شرار
لغزش پای نگاهی داشت مدهوش شرار
بر خیالی چیده‌ایم از دیده از بیدل دهلوی غزل 1677
1. بر خیالی چیده‌ایم از دیده تا دل انتظار
لیلی این انجمن وهم است و محمل انتظار
چشم واکن رنگ اسرار دگر از بیدل دهلوی غزل 1678
1. چشم واکن رنگ اسرار دگر دارد بهار
آنچه در وهمت نگنجد جلوه‌گر دارد بهار
سیر گلزار که یارب در نظر از بیدل دهلوی غزل 1679
1. سیر گلزار که یارب در نظر دارد بهار
از پر طاووس دامن بر کمر دارد بهار
تا چند حسرت چمن و سایه‌های از بیدل دهلوی غزل 1680
1. تا چند حسرت چمن و سایه‌های ابر
کو گریه‌ای که خنده کنم بر هوای ابر
شب زندگی سر آمد به نفس‌شماری از بیدل دهلوی غزل 1681
1. شب زندگی سر آمد به نفس‌شماری آخر
به هوا رساند خاکم سحر انتظاری آخر
به ارشاد ادب در دستگاه از بیدل دهلوی غزل 1682
1. به ارشاد ادب در دستگاه خودسران مگذر
دهل نابسته بر لب در صف واعظ‌گران مگذر
ناتمام همتی تا عجز سامان از بیدل دهلوی غزل 1683
1. ناتمام همتی تا عجز سامان نیست سر
حیف این پرگار قدرت پا به دامان نیست سر
در چمن تا قامتش انداز شوخی‌کرد از بیدل دهلوی غزل 1684
1. در چمن تا قامتش انداز شوخی‌کرد سر
سرو خاکستر شد و پرواز قمری‌کرد سر
تیغ در دست است یار از جیب از بیدل دهلوی غزل 1685
1. تیغ در دست است یار از جیب بیرون آر سر
صبح شد بی‌پرده از خواب گران بردار سر