اگر به گلشن ز ناز گردد قدِ بلندِ از بیدل دهلوی غزل 1
1. اگر به گلشن ز ناز گردد قدِ بلندِ تو جلوه‌فرما
ز پیکرِ سرو، موجِ خجلت شود نمایان چو می ز مینا
آیینه بر خاک زد صُنعِ یکتا از بیدل دهلوی غزل 1
1. آیینه بر خاک زد صُنعِ یکتا
تا وانمودند کیفیتِ ما
ای خیال قامتت آه ضعیفان را از بیدل دهلوی غزل 3
1. ای خیال قامتت آه ضعیفان را عصا
بر رخت نظاره‌ها را لغزش از جوش صفا
او سپهر و من‌کف خاک اوکجا و از بیدل دهلوی غزل 4
1. او سپهر و من‌کف خاک اوکجا و من‌کجا
داغم از سودای خام غفلت و وهم رسا
کرده‌ام باز به آن گریهٔ سودا، از بیدل دهلوی غزل 5
1. کرده‌ام باز به آن گریهٔ سودا، سودا
که ز هر اشک زدم بر سر دریا، دریا
جولان ما فسرد به زنجیر خواب از بیدل دهلوی غزل 6
1. جولان ما فسرد به زنجیر خواب پا
واماندگی‌ست حاصل تعبیر خواب پا
خط جبین ماست هماغوش نقش پا از بیدل دهلوی غزل 7
1. خط جبین ماست هماغوش نقش پا
دارد هجوم سجدهٔ ما جوش نقش پا
روزی‌که زد به خواب شعورم ایاغ از بیدل دهلوی غزل 8
1. روزی‌که زد به خواب شعورم ایاغ پا
من هم زدم ز نشئه به چندین دماغ پا
آخرزفقر بر سر دنیا زدیم پا از بیدل دهلوی غزل 9
1. آخرزفقر بر سر دنیا زدیم پا
خلقی به جاه تکیه زد وما زدیم پا
به اوج‌کبریاکزپهلوی عجز از بیدل دهلوی غزل 10
1. به اوج‌کبریاکزپهلوی عجز است راه آنجا
سر مویی‌گراینجا خم‌شوی بشکن‌کلاه آنجا
به دعوت هم‌کسی راکس نمی‌گوید از بیدل دهلوی غزل 11
1. به دعوت هم‌کسی راکس نمی‌گوید بیا اینجا
صدای نان شکستن‌گشت بانگ آسیا اینجا
پل و زورق نمی‌خواهد محیط‌کبریا از بیدل دهلوی غزل 12
1. پل و زورق نمی‌خواهد محیط‌کبریا اینجا
به هرسو سیرکشتی برکمر داردگدا اینجا