نه غنچه عافیت افسون، از بیدل دهلوی غزل 1698
1. نه غنچه عافیت افسون، نه گل بقا تأثیر
جهان رنگ، شکست که می‌کند تعمیر
خیال زلف که واکرد راه از بیدل دهلوی غزل 1699
1. خیال زلف که واکرد راه در زنجیر
که عجز نالهٔ ما کنده چاه در زنجیر
دل از فسون تعلق نگاه در از بیدل دهلوی غزل 1700
1. دل از فسون تعلق نگاه در زنجیر
چو موج چند توان رفت راه در زنجیر
این بحر را یک آینه دشت سراب از بیدل دهلوی غزل 1701
1. این بحر را یک آینه دشت سراب گیر
گر تشنه‌ای چو آبله از خویش آب گیر
ای قاصد تحقیق ز تسلیم مددگیر از بیدل دهلوی غزل 1702
1. ای قاصد تحقیق ز تسلیم مددگیر
هر چند رهت تا سر زانوست بلد گیر
در عشق زپرواز نفس آینه از بیدل دهلوی غزل 1703
1. در عشق زپرواز نفس آینه برگیر
هرچند رهت قطع شود باز ز سر گیر
دل بیضهٔ طاووس خیال است از بیدل دهلوی غزل 1704
1. دل بیضهٔ طاووس خیال است به برگیر
یعنی نفسی چند توهم درته پرگیر
زین بحر بیکران کم هر اعتبار از بیدل دهلوی غزل 1705
1. زین بحر بیکران کم هر اعتبار گیر
موج گهر شو و سر خود در کنار گیر
هستی چو صبح قابل ضبط نفس از بیدل دهلوی غزل 1706
1. هستی چو صبح قابل ضبط نفس مگیر
پرواز پرگشاست، تو چاک قفس مگیر
همنشین با من ز تشویش هوسها از بیدل دهلوی غزل 1707
1. همنشین با من ز تشویش هوسها کین مگیر
خوابم از سر می‌برد نام پر بالین مگیر
به عجز کوش و تک و تاز دیگر از بیدل دهلوی غزل 1708
1. به عجز کوش و تک و تاز دیگر آسان گیر
به رنگ آبله چندی زمین به دندان گیر
مژگان گشا جهان ته بال از بیدل دهلوی غزل 1709
1. مژگان گشا جهان ته بال نگاه گیر
صیدت به زیر پاست ز شاهین کلاه گیر