در سرای شوکت‌الدوله از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 604
1. در سرای شوکت‌الدوله که بود
در عزایش ناله تا چرخ کبود
...
پادشاهی را یکی از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 605
1. پادشاهی را یکی دستور بود
کز خط نعمت‌شناسی دور بود
...
مخبر ما رفت و آمد از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 606
1. مخبر ما رفت و آمد تنگدست
بیخبر چون گنگ خواب‌آلود مست
...
یک جُعَل روزی ز از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 607
1. یک جُعَل روزی ز اصطبلی حقیر
ناگهان افتاد در باغ امیر
...
باز خنگ فکرتم جولان از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 608
1. باز خنگ فکرتم جولان گرفت
فیل طبعم یاد هندستان گرفت
...
دوستان آمد ز ره از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 609
1. دوستان آمد ز ره باباشمل
ذکر او حی علی خیر العمل
...
ماه فروردین جهان از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 610
1. ماه فروردین جهان گردد جوان
برهٔ بریان نهد منعم به خوان
...
بده ساقی آن می که از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 611
1. بده ساقی آن می که خواب آورد
شرابی که در مغز تاب آورد
...
شبی لب فروبسته از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 612
1. شبی لب فروبسته بودم ز حرف
خرد غرق اندیشه‌های شگرف
...
شبی‌چشم کیوان از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 613
1. شبی‌چشم کیوان ز فکرت نخفت
دژم گشته از رازهای نهفت
...
به زیر درختان بی‌برگ از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 614
1. به زیر درختان بی‌برگ و بر
به زانو نهاده یکی کلبه سر
...