بُد اندر حدود چغاخور، از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 627
1. بُد اندر حدود چغاخور، لُری
لری غولدنگی، چغاله خوری
یکی روز فرخنده از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 628
1. یکی روز فرخنده از مهر ماه
مثال آمد از درگه پادشاه
ادیبی زبان در طلاقت از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 629
1. ادیبی زبان در طلاقت زبون
همی لام را خواند پیوسته نون
یکی کودک از لانه از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 630
1. یکی کودک از لانه جغدی کشید
به صحن دبستانش می‌پرورید
به روزی مبارک ز از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 631
1. به روزی مبارک ز ماه صیام
به‌خود، خوردن روزه کردم حرام
«اربس» اندر از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 632
1. «اربس» اندر افسانهٔ باستان
به افرشتهٔ عشق شد داستان
پژوهندگی را سپیده‌دمان از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 633
1. پژوهندگی را سپیده‌دمان
فرشته به خاک آمد از آسمان
چو اسفندیار آن از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 634
1. چو اسفندیار آن شه نیک‌بخت
به باغ مهی خسروانی درخت
شنیدم که شاهنشهی از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 635
1. شنیدم که شاهنشهی نقش بست
ابر خاتم خویشتن: «راست رست»
یکی گرسنه خرس در از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 636
1. یکی گرسنه خرس در باغ جست
مگرمیوه نغزی آرد بدست
پی چیست این ساز از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 637
1. پی چیست این ساز و برگ نبرد؟
هم این کشتی وییل جنگی و مرد
ایا پور پند مرا از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 638
1. ایا پور پند مرا یاد دار
پدرت آنچه گوید فرا یاد آر