گفتا موقوفه به از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 580
1. گفتا موقوفه به موقوفه‌خوار
کای تو سزای غضب کردگار
فرانسوا : چه می از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 581
1. فرانسوا : چه می کنی، به چه کاری، امانوئل، پسرم؟
امانوئل : بودورکه وارده عزیزم فرانسوا، پدرم!
ای نوگل باغ زندگانی از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 582
1. ای نوگل باغ زندگانی
ای برتر و بهتر از جوانی
ای باد صبا ز روی از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 583
1. ای باد صبا ز روی یاری
وز راه وفا و دوستداری
ای از برما به خشم از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 584
1. ای از برما به خشم رفته
رخ بی‌سببی زما نهفته
ماییم و دلی ز عشق از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 585
1. ماییم و دلی ز عشق صد چاک
آشوب سپهر و آفت خاک
صبا شبگیرکن از از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 586
1. صبا شبگیرکن از خاورستان
به آذربایجان شو، بامدادان
به قربان حضور شاهزاده از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 587
1. به قربان حضور شاهزاده
که آیین وفا ازکف نهاده
ز بس گفتند ایران از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 588
1. ز بس گفتند ایران بی‌حساب است
ز بس گفتند ایرانی خراب است
یکی زیبا خروسی از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 589
1. یکی زیبا خروسی بود جنگی
به مانند عقاب از تیز چنگی
چو ترسی در دل کودک از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 590
1. چو ترسی در دل کودک مکان کرد
ببالد هر چه بالاتر رود مرد
محمد صالح، ای از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 591
1. محمد صالح، ای فرزانه فرزند
ترا توفیق خواهم از خداوند