آن شمع دل‌افروز از ملک‌الشعرا بهار قطعه 414
1. آن شمع دل‌افروز من از خانهٔ من رفت
پروای گلم نیست که پروانهٔ من رفت
هرکسی را به بر شاه از ملک‌الشعرا بهار قطعه 415
1. هرکسی را به بر شاه جهان واسطه‌ایست
بنده را واسطه‌ای نیست بغیر از کرمت
ابری به خروش آمد از ملک‌الشعرا بهار قطعه 416
1. ابری به خروش آمد چون قلزم مواج
بر روی زمین بیخت هزاران ورق عاج
چو ازگشت زمان آلمان از ملک‌الشعرا بهار قطعه 417
1. چو ازگشت زمان آلمان و اتریش
به چنگ حزب نازی اندر افتاد
به کشتزار نگه کن از ملک‌الشعرا بهار قطعه 418
1. به کشتزار نگه کن که در برابر باد
چولشکریست هزیمت گرفته از بر خصم
شد سیه‌پوش از غم از ملک‌الشعرا بهار قطعه 419
1. شد سیه‌پوش از غم مرگ صبا بدرالملوک
زین مصیبت ملت اسلام قرمزپوش باد
حضرت سالار بهر مرغ از ملک‌الشعرا بهار قطعه 420
1. حضرت سالار بهر مرغ گرفتار
از ره اکرام آب و دانه فرستاد
ادیب‌الممالک ز از ملک‌الشعرا بهار قطعه 421
1. ادیب‌الممالک ز طبع شکرزا
سوی بنده قند و عسل می‌فرستد
پافشاری و استقامت از ملک‌الشعرا بهار قطعه 422
1. پافشاری و استقامت میخ
سزد ار عبرت بشر گردد
سخن چوگویی سنجیده از ملک‌الشعرا بهار قطعه 423
1. سخن چوگویی سنجیده گوی در مجلس
که از کلام نسنجیده خوار گردد مرد
صبا روزی که عصرش از ملک‌الشعرا بهار قطعه 424
1. صبا روزی که عصرش کرد سکته
به یک مجلس دو من سیب و هلو خورد