به باغ در، به مه دی از ملک‌الشعرا بهار قطعه 390
1. به باغ در، به مه دی خمیده خاربنی
به پیشم آمدگفتم درین چه خاصیت است
خارندگلبنان، از ملک‌الشعرا بهار قطعه 391
1. خارندگلبنان، چمنا پس گلت کجاست
پر شد ز زاغ صحن چمن بلبلت کجاست
پادشاها همی نگویی از ملک‌الشعرا بهار قطعه 392
1. پادشاها همی نگویی هیچ
نامهٔ نغز نوبهار کجاست
یارم از خوابگاه از ملک‌الشعرا بهار قطعه 393
1. یارم از خوابگاه من برخاست
فتنه بیدار شد که زن برخاست
خلیل‌زادهٔ آزاده‌ای از ملک‌الشعرا بهار قطعه 394
1. خلیل‌زادهٔ آزاده‌ای که دیرگهیست
که حسنت از رخ چون برگ ارغوان پیداست
چه شد که نرگس مستش از ملک‌الشعرا بهار قطعه 395
1. چه شد که نرگس مستش ز آبِ دیده تر است
چه شد که لالهٔ رویش به رنگ معصفر است
غداری و مکاری و زور از ملک‌الشعرا بهار قطعه 396
1. غداری و مکاری و زور از من دور است
دولت همه غداری و مکاری و زور است
گرت اندر صفت جن و از ملک‌الشعرا بهار قطعه 397
1. گرت اندر صفت جن و ملک هیچ شک است
بین به نادان و خردمند که جن و ملک است
ازجواهر،لعل‌خوش‌تر از ملک‌الشعرا بهار قطعه 398
1. ازجواهر،لعل‌خوش‌تر زان که همرنگ دل است
زان دل من بر جواهر لعل نهرو مایل است
این که بینی در مقابل، از ملک‌الشعرا بهار قطعه 399
1. این که بینی در مقابل، نیست آن قوس قزح
بهر ما دست طبیعت طاق نصرت بسته است
کردم عبور دی ز در از ملک‌الشعرا بهار قطعه 400
1. کردم عبور دی ز در شعبهٔ چهار
دیدم که کامران بسردم نشسته است
چشم بهی مدار از این از ملک‌الشعرا بهار قطعه 401
1. چشم بهی مدار از این بدسگال قوم
کاینجا شرافت همه کس دست خوردنی است