ای مدیری که ز نوک از ملک‌الشعرا بهار قطعه 402
1. ای مدیری که ز نوک قلمت
تیر در دیدهٔ اهل نظرست
گرم به خنجر بیداد از ملک‌الشعرا بهار قطعه 403
1. گرم به خنجر بیداد خون بریزد دوست
ازو به حق نبرم شکوه زان که حق با اوست
ای حضرت والا تو نه از ملک‌الشعرا بهار قطعه 404
1. ای حضرت والا تو نه جنی نه فرشته
چونست که یک‌لحظه به یک‌جا نکنی زیست
بگرفتم آفتابه که از ملک‌الشعرا بهار قطعه 405
1. بگرفتم آفتابه که گیرم ره مبال
آژان گرفت راهم و گفتا اجازه نیست
سختم عجب آید ز خلقت از ملک‌الشعرا بهار قطعه 406
1. سختم عجب آید ز خلقت زن
کایزد را زبن کرده ملتمس چیست
جهادا فراموش کردی از ملک‌الشعرا بهار قطعه 407
1. جهادا فراموش کردی مرا
ولی از تو زبن‌رو دلم تنگ نیست
بدتر ز دورویی به از ملک‌الشعرا بهار قطعه 408
1. بدتر ز دورویی به جهان منقصتی نیست
وز صدق نکوتر به دو عالم صفتی نیست
فغان که ترک مرا تیره از ملک‌الشعرا بهار قطعه 409
1. فغان که ترک مرا تیره گشت رومی روی
دگر به گرد دل خسته ترکتازی نیست
فلان سفیه که بر فضل از ملک‌الشعرا بهار قطعه 410
1. فلان سفیه که بر فضل من نهاد انگشت
به مجمع فضلا باز شد مراورا مشت
دیشب آن شوخ‌چشم از ملک‌الشعرا بهار قطعه 411
1. دیشب آن شوخ‌چشم پاریسی
رقص را پایهٔ نکو برداشت
شعر دانی چیست، از ملک‌الشعرا بهار قطعه 412
1. شعر دانی چیست، مرواربدی از دیای عقل
شاعر آن افسونگری کاین طرفه مروارید سفت
دوش زندانبان بگشاد از ملک‌الشعرا بهار قطعه 413
1. دوش زندانبان بگشاد در و با من گفت
مژده ای خواجه که امروز گل سرخ شکفت