دل موری میازار ار چه خرد است از بهار قطعه 425
1. دل موری میازار ار چه خرد است
که خردک نالشی سازد تو را خرد
عمری به باد رفت و به جا ماند این کتاب از بهار قطعه 426
1. عمری به باد رفت و به جا ماند این کتاب
باشدکشی بخواند وآمرزش آورد
در خوردن بشر خاک از بس که حرص دارد از بهار قطعه 427
1. در خوردن بشر خاک از بس که حرص دارد
از سنگ قبر هر روز دندان نوگذارد
به پوز این مجیدک ریش گویی از بهار قطعه 428
1. به پوز این مجیدک ریش گویی
کلاغی پشم در منقار دارد
نه هرکه درد دیار و غم وطن دارد از بهار قطعه 429
1. نه هرکه درد دیار و غم وطن دارد
به راستی خیر از درد و داغ من دارد
آه کامسال آسمان در خطهٔ افغان زمین از بهار قطعه 430
1. آه کامسال آسمان در خطهٔ افغان زمین
بر رخ روشندلان باب فغان مفتوح کرد
بنگر برنج را که به چندین حقارتش از بهار قطعه 431
1. بنگر برنج را که به چندین حقارتش
آهنگ شهر علوی از بن شهر بند کرد
در عهد شهنشه خردمند از بهار قطعه 432
1. در عهد شهنشه خردمند
کز لطف علاج ملک جم کرد
وه که عشقی در صباح زندگی از بهار قطعه 433
1. وه که عشقی در صباح زندگی
از خدنگ دشمن شبرو بمرد
سالها در فرنگ می گفتند از بهار قطعه 434
1. سالها در فرنگ می گفتند
قوهٔ « کهربا» چها باشد
خمشمنشینو چون مردم سخنگوی از بهار قطعه 435
1. خمشمنشینو چون مردم سخنگوی
سخن گوید جوان گر اهل باشد
بیزحمت و دردسر چه جاییست از بهار قطعه 436
1. بیزحمت و دردسر چه جاییست
جایی که در آن بشر نباشد