اگر تو رخ بنمایی ستم از ملک‌الشعرا بهار غزل 324
1. اگر تو رخ بنمایی ستم نخواهد شد
ز حسن و خوبی تو هیچ کم نخواهد شد
...
سر آزادهٔ ما منت افسر از ملک‌الشعرا بهار غزل 325
1. سر آزادهٔ ما منت افسر نکشد
تن وارستهٔ ما حسرت زیور نکشد
...
گر چون تو نقشی ای‌صنم از ملک‌الشعرا بهار غزل 326
1. گر چون تو نقشی ای‌صنم نقاش چین در چین کشد
عمر درازی بایدش کان زلف چین در چین کشد
...
بازآمد آن ترک ختا از ملک‌الشعرا بهار غزل 327
1. بازآمد آن ترک ختا کز بیقراران کین کشد
یارب مبادا کز خطا خط بر من مسکین کشد
...
گل مقصود نچید آن که از ملک‌الشعرا بهار غزل 328
1. گل مقصود نچید آن که چو من خوار نشد
نشد آزاد ز غم هر که گرفتار نشد
...
نسیم صبحدم ازکوهپایه از ملک‌الشعرا بهار غزل 329
1. نسیم صبحدم ازکوهپایه باز آمد
درخت سرو ز شادی به اهتزاز آمد
...
راستی روی نکویش به از ملک‌الشعرا بهار غزل 330
1. راستی روی نکویش به گلستان ماند
خط و خالش به گل‌و سبزه وریحان ماند
...
آن خط سبز بین که چه از ملک‌الشعرا بهار غزل 331
1. آن خط سبز بین که چه زیبا نوشته‌اند
گویی خط از عبیر به دیبا نوشته‌اند
...
دعوی چه کنی داعیه‌داران از ملک‌الشعرا بهار غزل 332
1. دعوی چه کنی داعیه‌داران همه رفتند
شو بار سفر بند که یاران همه رفتند
...
دلفریبان که به روسیه از ملک‌الشعرا بهار غزل 333
1. دلفریبان که به روسیه ی جان جا دارند
مستبدانه چرا قصد دل ما دارند
...
خوبرویان یار را در از ملک‌الشعرا بهار غزل 334
1. خوبرویان یار را در عین یاری می‌کشند
دوستداران را به جرم دوستداری می‌کشند
...
پیوند ببندند بتان از ملک‌الشعرا بهار غزل 335
1. پیوند ببندند بتان لیک نپایند
ور زان که بپایند بگویند و نیایند
...