آخر زغم عشقت ای طفل دبستانی از بهار غزل 372
1. آخر زغم عشقت ای طفل دبستانی
رفتم من از این عالم، عالم به تو ارزانی
نهاده کشور دل باز رو به ویرانی از بهار غزل 373
1. نهاده کشور دل باز رو به ویرانی
که دیده مملکتی را بدین پریشانی
نصیحتی است اگر بشنوی زیان نکنی از بهار غزل 374
1. نصیحتی است اگر بشنوی زیان نکنی
که اعتماد بر اوضاع این جهان نکنی
ای کمان‌ابرو به عاشق کن ترحم گاه گاهی از بهار غزل 375
1. ای کمان‌ابرو به عاشق کن ترحم گاه گاهی
ور نه روزی بر جهد از قلب مسکین تیر آهی
صبا ز طرهٔ جانان من چه می‌خواهی از بهار غزل 376
1. صبا ز طرهٔ جانان من چه می‌خواهی
ز روزگار پریشان من چه می‌خواهی؟
ای تازه بهار نغز و زیبایی از بهار غزل 377
1. ای تازه بهار نغز و زیبایی
اندر خور دیدن و تماشایی