ای دوست بیا لختی ترک می و ساغرکن از بهار غزل 360
1. ای دوست بیا لختی ترک می و ساغرکن
از میکده بیرون شو جان بر لب کوثرکن
ای نرگست به خلق در فتنه بازکن از بهار غزل 361
1. ای نرگست به خلق در فتنه بازکن
وی سنبل تودست تطاول درازکن*
تا توانی دفع غم از خاطر غمناک کن از بهار غزل 362
1. تا توانی دفع غم از خاطر غمناک کن
در جهان گریاندن آسانست اشکی پاک کن
غمزه‌ات خونریزتر یا دیدهٔ خونبار من از بهار غزل 363
1. غمزه‌ات خونریزتر یا دیدهٔ خونبار من
طره‌ات آشفته‌تر یا خاطر افکار من
لاله خونین کفن از خاک سر آورده برون از بهار غزل 364
1. لاله خونین کفن از خاک سر آورده برون
خاک مستوره فلب بشر آورده برون
در ده شراب کهنه که آمد بهار نو از بهار غزل 365
1. در ده شراب کهنه که آمد بهار نو
برخوان سرود تازه که شد روزگا‌ر نو*
جان قرین رخ جانان شود انشاء‌الله از بهار غزل 366
1. جان قرین رخ جانان شود انشاء‌الله
هرچه خواهد دل ما، آن شود انشاء‌الله
علی‌الصباح که بر طره‌ات زنی شانه از بهار غزل 367
1. علی‌الصباح که بر طره‌ات زنی شانه
هزار نافه گشایی میان کاشانه
در طواف شمع می‌گفت این سخن پروانه‌ای از بهار غزل 368
1. در طواف شمع می‌گفت این سخن پروانه‌ای
سوختم زبن آشنایان ای خوشا بیگانه‌ای
شبی گذشت به آسودگی و آزادی از بهار غزل 369
1. شبی گذشت به آسودگی و آزادی
هزار شکر بدین نعمت خدادادی
بر سبزه نشست بلبل و قمری از بهار غزل 370
1. بر سبزه نشست بلبل و قمری
باید می سرخ چون گل حمری
مرا بود به دیدار تو زین پیش وصالی از بهار غزل 371
1. مرا بود به دیدار تو زین پیش وصالی
تو را بود به جای من غنجی و دلالی