پیش زن مدح دیگران مکنید از بهار منظومه 35
1. پیش زن مدح دیگران مکنید
خوبی غیر را بیان مکنید
نامه‌ای ساخت پس به خط رفیق از بهار منظومه 36
1. نامه‌ای ساخت پس به خط رفیق
به سوی خویش کای رفیق شفیق
مرد باید که دل دژم نکند از بهار منظومه 37
1. مرد باید که دل دژم نکند
زندگی صرف رنج و غم نکند
داشت همسایه‌ای به حبس مقیم از بهار منظومه 38
1. داشت همسایه‌ای به حبس مقیم
پیرمردی بزرگوار و حکیم
یار جست از حکیم زندانی از بهار منظومه 39
1. یار جست از حکیم زندانی
سبب حبس او به پنهانی
خواندم اندر حدیث « کنفوسیوس» از بهار منظومه 40
1. خواندم اندر حدیث « کنفوسیوس»
داستانی به طبع‌ها مانوس
ظالمی داشت زر برون ز حساب از بهار منظومه 41
1. ظالمی داشت زر برون ز حساب
شب نمی‌شد ز بیم دزد به خواب
چون ز حبس جوان سه سال گذشت از بهار منظومه 42
1. چون ز حبس جوان سه سال گذشت
مدت حبس او ، به آخر گشت
هرکه عرض کسان دهد بر باد از بهار منظومه 43
1. هرکه عرض کسان دهد بر باد
دهر عرضش به باد خواهد داد
تا که سرمایه یافت آزادی از بهار منظومه 44
1. تا که سرمایه یافت آزادی
شد تجارت اساس آبادی
تیر و مرداد هم به بنده گذشت از بهار منظومه 45
1. تیر و مرداد هم به بنده گذشت
مدت حبس من تمام نگشت
شب بدیدم در آن سرا تختی از بهار منظومه 46
1. شب بدیدم در آن سرا تختی
پهلوی تخت، مرد بدبختی