کرد دیوانه‌ای به چاه نگاه از بهار منظومه 12
1. کرد دیوانه‌ای به چاه نگاه
عکس خود را بدید در ته چاه
نمرهٔ دو بود چو نمره یک از بهار منظومه 13
1. نمرهٔ دو بود چو نمره یک
لیک لختی از آن فراخترک
اندرین حجره‌ام پس از خور و خواب از بهار منظومه 14
1. اندرین حجره‌ام پس از خور و خواب
نیست چیزی انیس غیرکتاب
در جوانی چنان که می‌دانی از بهار منظومه 15
1. در جوانی چنان که می‌دانی
بزم‌ها داشتم به پنهانی
هرکه او یار محترم دارد از بهار منظومه 16
1. هرکه او یار محترم دارد
دگر اندر جهان چه غم دارد
خفته بودم شبی به خانهٔ خویش از بهار منظومه 17
1. خفته بودم شبی به خانهٔ خویش
همچو مرغی در آشیانهٔ خویش
گیتی از اوستاد باشد راست از بهار منظومه 18
1. گیتی از اوستاد باشد راست
کارگیتی از اوستاد بپاست
علم از بهر چیست ای استاد از بهار منظومه 19
1. علم از بهر چیست ای استاد
تاکه گیتی شود به علم آباد
بود مردی ز هر هنر عاری از بهار منظومه 20
1. بود مردی ز هر هنر عاری
روزکی چند کرده نجّاری
ز اوستادی کهن بگیر سراغ از بهار منظومه 21
1. ز اوستادی کهن بگیر سراغ
سی چهل سال خورده دود چراغ
نیک بنگر بدان بنای بلند از بهار منظومه 22
1. نیک بنگر بدان بنای بلند
چون که معمار طرح آن افکند
رسم مکتب بود که استادت از بهار منظومه 23
1. رسم مکتب بود که استادت
پیش بنهد یکی وٍرٍستادت