جایی که مقام نیست‌ات، از باباافضل کاشانی رباعی 133
1. جایی که مقام نیست‌ات، مرحله دان
وین عمر پر آفت و بلا را تله دان
...
از فضل چه حاصل است از باباافضل کاشانی رباعی 134
1. از فضل چه حاصل است جز جان خوردن
افسوس افضل که فضل نتوان خوردن
...
یا رب چه خوش است از باباافضل کاشانی رباعی 135
1. یا رب چه خوش است بی دهان خندیدن
بی منت دیده، خلق عالم دیدن
...
یک سو پسرت نشسته از باباافضل کاشانی رباعی 136
1. یک سو پسرت نشسته و یک سو زن
این جمله به هم بگذار و بر یک سو زن
...
در ظلم به قول هیچ از باباافضل کاشانی رباعی 137
1. در ظلم به قول هیچ کس کار مکن
با خلق به خُلق گوی و آزار مکن
...
اندر ره حق تصرف از باباافضل کاشانی رباعی 138
1. اندر ره حق تصرف آغاز مکن
چشم بد خود به عیب کس باز مکن
...
با خلق به خُلق زندگانی از باباافضل کاشانی رباعی 139
1. با خلق به خُلق زندگانی می کن
نیکی همه عمر تا توانی می کن
...
گویند کز این جهان از باباافضل کاشانی رباعی 140
1. گویند کز این جهان مگر شادم من
یا خود ز عدم برای این زادم من
...
بر سیر اگر نهاده از باباافضل کاشانی رباعی 141
1. بر سیر اگر نهاده ای دل اکنون
از پوشش و قوت خود مجو هیچ افزون
...
دل مغز حقیقت است از باباافضل کاشانی رباعی 142
1. دل مغز حقیقت است و تن پوست، ببین
در کسوت روح، صورت دوست ببین
...
دشت از مجنون که از باباافضل کاشانی رباعی 143
1. دشت از مجنون که لاله می‌روید از او
ابر از دهقان که ژاله می‌روید از او
...
ای تاج لعمرک ز شرف از باباافضل کاشانی رباعی 144
1. ای تاج لعمرک ز شرف بر سر تو
وی قبلهٔ عالمین ز خاک در تو
...