آزردن خلق کافری از باباافضل کاشانی رباعی 121
1. آزردن خلق کافری پندارم
وز خلق جهان همین طمع می دارم
...
تا ظن نبری کز آن از باباافضل کاشانی رباعی 122
1. تا ظن نبری کز آن جهان می ترسم
وز مردن و از کندن جان می ترسم
...
از عشق تو بهره نیست از باباافضل کاشانی رباعی 123
1. از عشق تو بهره نیست جز سرزنشم
بی آنکه به جای هیچ کس بد کنشم
...
از هر چه در این ملک از باباافضل کاشانی رباعی 124
1. از هر چه در این ملک نی‌ام کم، بیشم
از حاشیه بیگانه و با شه خویشم
...
من با تو نظر از سر از باباافضل کاشانی رباعی 125
1. من با تو نظر از سر هستی نکنم
اندیشه ز بالا و ز پستی نکنم
...
از روی تو شاد شد از باباافضل کاشانی رباعی 126
1. از روی تو شاد شد دل غمگینم
من چون رخ تو به دیگری بگزینم؟
...
دنیا چو رباط و ما از باباافضل کاشانی رباعی 127
1. دنیا چو رباط و ما در او مهمانیم
تا ظن نبری که ما در او می‌مانیم
...
با یاد جلال در بیابان از باباافضل کاشانی رباعی 128
1. با یاد جلال در بیابان رفتیم
وز عالم تن به عالم جان رفتیم
...
زان پیش که ما طفیل از باباافضل کاشانی رباعی 129
1. زان پیش که ما طفیل آدم بودیم
در خلوت خاص، هر دو محرم بودیم
...
یا رب چو بخوانی از باباافضل کاشانی رباعی 130
1. یا رب چو بخوانی ام، اطعنا گویم
فرمان تو را به جان سمعنا گویم
...
تخمی است خرد، که از باباافضل کاشانی رباعی 131
1. تخمی است خرد، که جان از او رُست و روان
بار و بر و برگش آخشیج و حیوان
...
حیوان ز نبات است از باباافضل کاشانی رباعی 132
1. حیوان ز نبات است و نبات از ارکان
ارکان اثر گردش چرخ گردان
...