تاریک شد از هجر دل افروزم، روز از باباافضل کاشانی رباعی 97
1. تاریک شد از هجر دل افروزم، روز
شب نیز شد از آه جهان سوزم، روز
ای خواجه تو خود چه دیده‌ای؟ باش هنوز از باباافضل کاشانی رباعی 98
1. ای خواجه تو خود چه دیده‌ای؟ باش هنوز
زین ره به کجا رسیده‌ای؟ باش هنوز
تا کی باشی ز عافیت در پرهیز از باباافضل کاشانی رباعی 99
1. تا کی باشی ز عافیت در پرهیز
با خلق به آشتی و با خود به ستیز؟
بیرون ز چهار عنصر و پنج حواس از باباافضل کاشانی رباعی 100
1. بیرون ز چهار عنصر و پنج حواس
از شش جهت و هفت خط و هشت اساس
تا چند روی از پی تقلید و قیاس از باباافضل کاشانی رباعی 101
1. تا چند روی از پی تقلید و قیاس
بگذر ز چهار اسم و از پنج حواس
در خرقه چه پیچی، ار نه ای شاه شناس از باباافضل کاشانی رباعی 102
1. در خرقه چه پیچی، ار نه ای شاه شناس
کز خرقه نه امید فزاید نه هراس
ز افسانه گری ای دل دانش نشناس از باباافضل کاشانی رباعی 103
1. ز افسانه گری ای دل دانش نشناس
پیوسته قرین شک، ندیم وسواس
هان ای دل بد زهره ز شمشیر مترس از باباافضل کاشانی رباعی 104
1. هان ای دل بد زهره ز شمشیر مترس
بفشار قدم، ز حملهٔ شیر مترس
بالا مطلب ز هیچ کس بیش مباش از باباافضل کاشانی رباعی 105
1. بالا مطلب ز هیچ کس بیش مباش
چون مرهم نرم باش، چون نیش مباش
واپس منگر دمی و در پیش مباش از باباافضل کاشانی رباعی 106
1. واپس منگر دمی و در پیش مباش
با خویش مباش و خالی از خویش مباش
ای دل چو طربناک نه‌ای، شادان باش از باباافضل کاشانی رباعی 107
1. ای دل چو طربناک نه‌ای، شادان باش
جرم تو ز دانش است، رو نادان باش
کو دل که بداند نفسی اسرارش از باباافضل کاشانی رباعی 108
1. کو دل که بداند نفسی اسرارش
کو گوش که بشنود دمی گفتارش