رباعیات باباافضل کاشانی

1 مردان رهت که سرّ معنی‌ دانند از دیدهٔ کوته نظران پنهانند

2 این طرفه تر است، هر که حق را بشناخت مؤمن شد و خلق کافرش می‌خوانند

1 مردان رهت واقف اسرار تواند باقی همه سرگشتهٔ پرگار تواند

2 هفتاد و دو ملت همه در کار تواند تو با همه و همه طلبکار تو اند

1 آنان که ز معبود خبر یافته اند از جملهٔ کائنات سر تافته اند

2 دریوزه همی کنم ز مردان نظری مردان همه از قرب نظر یافته اند

1 در مصطبهٔ عمر ز بدنامی چند؟ عاجز شده از سرزنش عامی چند

2 کو قوت پایی که مرا گیرد دست تا پیش اجل باز روم گامی چند

1 تا حا و دو میم و دال نامت کردند عرش و فلک و کعبه مقامت کردند

2 اکنون که به رهبری تمامت کردند سرتاسر آفاق به نامت کردند

1 آن ها که زمین زیز قدم ها فرسودند وندر طلبش هر دو جهان پیمودند

2 آگاه نمی شوم که ایشان هرگز زین حال چنانکه هست آگه بودند

1 ناکرده دمی آن چه تو را فرمودند خواهی که چنان شوی که مردان بودند

2 تو راه نرفته ای، از آن ننمودند ور نه که زد این در، که درش نگشودند

1 آنان که مقیم حضرت جانان اند یادش نکنند و بر زبان کم رانند

2 و آنان که مثال نای، باد انبان اند دورند از او، از آن به بانگش خوانند

1 برخیز که عاشقان به شب راز کنند گرد در و بام دوست پرواز کنند

2 هر جا که دری بود به شب در بندند الا در عاشقان که شب باز کنند

1 هفتاد و دو فرقه در رهت می‌پویند هر یک سخنان مختلف می‌جویند

2 سررشتهٔ حق به دست یک طایفه است باقی به خوش آمد سخنی می‌گویند