مردان رهت که سرّ از باباافضل کاشانی رباعی 61
1. مردان رهت که سرّ معنی دانند
از دیدهٔ کوته نظران پنهانند
...
مردان رهت واقف اسرار از باباافضل کاشانی رباعی 62
1. مردان رهت واقف اسرار تواند
باقی همه سرگشتهٔ پرگار تواند
...
آنان که ز معبود خبر از باباافضل کاشانی رباعی 63
1. آنان که ز معبود خبر یافته اند
از جملهٔ کائنات سر تافته اند
...
در مصطبهٔ عمر ز بدنامی از باباافضل کاشانی رباعی 64
1. در مصطبهٔ عمر ز بدنامی چند؟
عاجز شده از سرزنش عامی چند
...
تا حا و دو میم و دال از باباافضل کاشانی رباعی 65
1. تا حا و دو میم و دال نامت کردند
عرش و فلک و کعبه مقامت کردند
...
آن ها که زمین زیز از باباافضل کاشانی رباعی 66
1. آن ها که زمین زیز قدم ها فرسودند
وندر طلبش هر دو جهان پیمودند
...
ناکرده دمی آن چه از باباافضل کاشانی رباعی 67
1. ناکرده دمی آن چه تو را فرمودند
خواهی که چنان شوی که مردان بودند
...
آنان که مقیم حضرت از باباافضل کاشانی رباعی 68
1. آنان که مقیم حضرت جانان اند
یادش نکنند و بر زبان کم رانند
...
برخیز که عاشقان از باباافضل کاشانی رباعی 69
1. برخیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند
...
هفتاد و دو فرقه در از باباافضل کاشانی رباعی 70
1. هفتاد و دو فرقه در رهت می‌پویند
هر یک سخنان مختلف می‌جویند
...
از هستی خود چو بی از باباافضل کاشانی رباعی 71
1. از هستی خود چو بی خبر خواهم بود
این جا بُدنم هیچ نمی دارد سود
...
ای ذات تو در دو کون از باباافضل کاشانی رباعی 72
1. ای ذات تو در دو کون مقصود وجود
نام تو محمد و مقامت محمود
...