چندین غم مال و حسرت دنیا چیست از باباافضل کاشانی رباعی 37
1. چندین غم مال و حسرت دنیا چیست
هرگز دیدی کسی که جاوید بزیست؟
من من نی ام، آن کس که منم، گوی که کیست؟ از باباافضل کاشانی رباعی 38
1. من من نی ام، آن کس که منم، گوی که کیست؟
خاموش منم، در دهنم گوی که کیست
گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی ست از باباافضل کاشانی رباعی 39
1. گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی ست
نه نه، غلطم، که جمله بگذاشتنی ست
عشق تو ز هر بی خبری خالی نیست از باباافضل کاشانی رباعی 40
1. عشق تو ز هر بی خبری خالی نیست
درد تو ز هر بی بصری خالی نیست
احداث زمانه را چو پایانی نیست از باباافضل کاشانی رباعی 41
1. احداث زمانه را چو پایانی نیست
و احوال جهان را سر و سامانی نیست
آن کس که درون سینه را دل پنداشت از باباافضل کاشانی رباعی 42
1. آن کس که درون سینه را دل پنداشت
گامی دو نرفته، جمله را حاصل پنداشت
ای در طلب آن که لقا خواهی یافت از باباافضل کاشانی رباعی 43
1. ای در طلب آن که لقا خواهی یافت
وقتی دگر از فوق سما خواهی یافت
راهی ست دراز و دور، می باید رفت از باباافضل کاشانی رباعی 44
1. راهی ست دراز و دور، می باید رفت
آنجات اگر مراد برناید، رفت
آرامِ مَنا! کجاست آرامگهَت از باباافضل کاشانی رباعی 45
1. آرامِ مَنا! کجاست آرامگهَت
ره سوی تو کو؟ که سوی من باد رهت
بر خود چه نهی رنج در این جای سِپَنج از باباافضل کاشانی رباعی 46
1. بر خود چه نهی رنج در این جای سِپَنج
چون پای یقین نهاده ای بر سر گنج
هستی تو سزای این و صد چندین رنج از باباافضل کاشانی رباعی 47
1. هستی تو سزای این و صد چندین رنج
تا با تو که گفت کاین همه بر خود سنج
ای کرده فریبنده جهانت گستاخ از باباافضل کاشانی رباعی 48
1. ای کرده فریبنده جهانت گستاخ
می آیی و می روی در او پهن و فراخ