عمر تو اگر فزون شود از باباافضل کاشانی رباعی 49
1. عمر تو اگر فزون شود از پانصد
افسانه شوی عاقبت از روی خرد
...
چون درد توام در این از باباافضل کاشانی رباعی 50
1. چون درد توام در این دل ریش افتاد
بیگانگی ام نخست بر خویش افتاد
...
دل نعره زنان ملک از باباافضل کاشانی رباعی 51
1. دل نعره زنان ملک جهان می طلبد
پیوسته وجود جاودان می طلبد
...
غم با لطف تو شادمانی از باباافضل کاشانی رباعی 52
1. غم با لطف تو شادمانی گردد
عمر از نظر تو جاودانی گردد
...
عشق تو مرا زندهٔ از باباافضل کاشانی رباعی 53
1. عشق تو مرا زندهٔ جاویدان کرد
سودای توام، بی سر و بی سامان کرد
...
در عشق تو جان بوالهوس از باباافضل کاشانی رباعی 54
1. در عشق تو جان بوالهوس می میرد
چون شعله ز انبوهی خس می میرد
...
یاد تو کنم دلم چنان از باباافضل کاشانی رباعی 55
1. یاد تو کنم دلم چنان برخیزد
که امید به کلی از جهان برخیزد
...
چندان برو این ره از باباافضل کاشانی رباعی 56
1. چندان برو این ره که دویی برخیزد
گر هست دویی، به رهروی برخیزد
...
دنیا مطلب تا همه از باباافضل کاشانی رباعی 57
1. دنیا مطلب تا همه دین ات باشد
دنیا طلبی، نه آن ، نه این ات باشد
...
از شبنم عشق خاک آدم از باباافضل کاشانی رباعی 58
1. از شبنم عشق خاک آدم گل شد
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد
...
تا داروی او درد مرا از باباافضل کاشانی رباعی 59
1. تا داروی او درد مرا درمان شد
پستیم بلندی شد و کفر ایمان شد
...
صاحب نظران که آینهٔ از باباافضل کاشانی رباعی 60
1. صاحب نظران که آینهٔ یکدگرند
چون آینه از هستی خود بی خبرند
...