هر کار که هست در جهان، از باباافضل کاشانی رباعی 25
1. هر کار که هست در جهان، پیشهٔ ماست
هر شیر دلی که هست، در بیشهٔ ماست
...
اول ز مکوّنات، عقل از باباافضل کاشانی رباعی 26
1. اول ز مکوّنات، عقل و جان است
و اندر پی او، نُه فلک گردان است
...
تا گردش گردون فلک از باباافضل کاشانی رباعی 27
1. تا گردش گردون فلک تابان است
بس عاقل بی هنر که سرگردان است
...
من آن گهرم که عقل از باباافضل کاشانی رباعی 28
1. من آن گهرم که عقل کل کان من است
و این هر دو جهان، دو رکن از ارکان من است
...
چرخ فلکی خرقهٔ نُه از باباافضل کاشانی رباعی 29
1. چرخ فلکی خرقهٔ نُه توی من است
ذات ملکی نتیجهٔ خوی من است
...
هرگز بت من روی به از باباافضل کاشانی رباعی 30
1. هرگز بت من روی به کس ننموده است
و این گفت و شنود خلق، بر بیهوده است
...
هر نفس که او درد ز از باباافضل کاشانی رباعی 31
1. هر نفس که او درد ز درمان دانست
دشخوار خرد تواند آسان دانست
...
بر سیر اگر نهاده از باباافضل کاشانی رباعی 32
1. بر سیر اگر نهاده ای دل، ای دوست
چون سیر به یک بار برون آی از پوست
...
سمع و بصر و زبان و از باباافضل کاشانی رباعی 33
1. سمع و بصر و زبان و دستم، همه اوست
من نیستم و هستیِ هستم همه اوست
...
راه ازل و ابد، زبان از باباافضل کاشانی رباعی 34
1. راه ازل و ابد، زبان و سرِ توست
و آن دّر که کسی نسفت، در کشور توست
...
گر تخم برومند نشد، از باباافضل کاشانی رباعی 35
1. گر تخم برومند نشد، کشتهٔ توست
ور جامه پسندیده نشد، رشتهٔ توست
...
در هر برزن که بنگرم از باباافضل کاشانی رباعی 36
1. در هر برزن که بنگرم آشوبی ست
آشوب شکنجه ای و زخم چوبی ست
...