غم چند خوری ز کار از باباافضل کاشانی رباعی 109
1. غم چند خوری ز کار نا آمده پیش
رنج است نصیب مردم دوراندیش
...
زین تابش آفتاب از باباافضل کاشانی رباعی 110
1. زین تابش آفتاب و تاریکی میغ
زین بیهده زندگانی مرگ آمیغ
...
جان می بردم به سوی از باباافضل کاشانی رباعی 111
1. جان می بردم به سوی آن عالم پاک
تن می کشیدم به سوی این تودهٔ خاک
...
گر فضل کنی ندارم از باباافضل کاشانی رباعی 112
1. گر فضل کنی ندارم از عالم باک
ور قهر کنی، شوم به یک بار هلاک
...
روزی که برند این از باباافضل کاشانی رباعی 113
1. روزی که برند این تن پر آز را به خاک
وین قالب پرورده به صد ناز به خاک
...
ای از تو همیشه کار از باباافضل کاشانی رباعی 114
1. ای از تو همیشه کار پندار به برگ
در گوش تو هر زمان همی گوید مرگ
...
ای عمر عزیز داده از باباافضل کاشانی رباعی 115
1. ای عمر عزیز داده بر باد از جهل
وز بی‌خبری کار اجل داشته سهل
...
درّی که من از میان از باباافضل کاشانی رباعی 116
1. درّی که من از میان جان یافته‌ام
تا ظن نبری که رایگان یافته‌ام
...
معشوقه عیان بود، از باباافضل کاشانی رباعی 117
1. معشوقه عیان بود، نمی دانستم
با ما به میان بود، نمی دانستم
...
از نه پدر و چهار از باباافضل کاشانی رباعی 118
1. از نه پدر و چهار مادر زادم
از هفت و دو و سه، مستمند و شادم
...
من مهر تو در میان از باباافضل کاشانی رباعی 119
1. من مهر تو در میان جان ننهادم
تا مهر تو بر سر زبان ننهادم
...
در جستن جام جم جهان از باباافضل کاشانی رباعی 120
1. در جستن جام جم جهان پیمودم
روزی ننشستم و شبی نغنودم
...