مظهرالعجایب عطار نیشابوری

1 چون پیمبر کرد این معنی ادا دست خود برداشت از بهر دعا

2 گفت الهی دوستش رادوست گیر دشمنانش را بزن بر سینه تیر

3 یا الهی دشمنش را خار کن منزل آن دوزخی در نار کن

4 هرکه او را یار باشد یار باش هر که یارش نیست زو بیزار باش

1 من ولای تو بجان کردم قبول زانکه هستی این زمان نور رسول

2 چون عمر راند این معانی بر زبان من ندارم از تو این معنی نهان

3 گفت بادت این مبارک بوالحسن که شدی مولای جمله مرد و زن

4 چون عمر بوبکر هم اقرار کرد روسیه شد هر که او انکار کرد

1 مرتضی و آل او یک مظهرند حیدر و اولاد از یک گوهرند

2 حبّ ایشان دار دایم در ضمیر تا شوی روشن تر از مهر منیر

3 حبّ ایشان دار و راه شرع رو تا کنی در مزرع ایمان درو

4 حبّ ایشان دار و از غم شادرو جان و ایمان را بجانان کن گرو

1 این سخن باشد بقول مصطفی طوف او هفتاد حج دارد بها

2 همچو عطّارم کمین هندوی او مرغ روحم زایری در کوی او

3 فخر من این است کز شهر توام خادمی سرگشته از بهر توام

4 فخرانسان خود بملک و جاه نیست غیر را در پردهٔ دل راه نیست

1 یا امیرالمؤمنین این بنده‌ات از گنه کاری شده شرمنده‌ات

2 یا امیرالمؤمنین عطّار سوخت در میان آتش اسرار سوخت

3 یاامیرالمؤمنین دستم بگیر چون تو باشی دستگیرم یا امیر

4 میکنی ای پادشاه انس و جان دستگیری کن ز پا افتاد گان

1 ای پسر گویم ترا آثار خیر تا بیابی بهرهٔ در کار خیر

2 چند چیزی کن بمعنی اختیار تا دهندت جام معنی صد هزار

3 اولّا ترس از خدا باید ترا تا سعادتها سزا باشد ترا

4 دوّمین بر خلق عالم رحم کن زآنکه پیغمبر بما گفت این سخن

1 تا که ایمانت شود محکم از او مهر او میدار در جانت نکو

2 جان خود آمیز با مهرش نکو تا درآید در میان جانت او

3 دیگری آن کز میان خلق رو گوشه‌ای گیر ودرون دلق رو

4 چون بیابی سرّ ما سرپوش باش در میان عاشقان می نوش باش

1 خواجهٔ نوری بما همخانه بود وز طریق ناقصان بیگانه بود

2 علم معنی از وجودش همچونور شعله میزد همچو نور کوه طور

3 یک شبی در پیش من آن بحر راز از حکایات شهان میگفت باز

4 از احادیث نبیّ و از علوم وز حکایات شه هر مرز و بوم

1 گفت روزی مصطفی اصحاب را عقد میفرمود با هم در اخا

2 گفت او با یکدگر یاری کنید خود بهم عهد و وفاداری کنید

3 چون شوم من یارتان حق یار شد از بدیهای شما بیزار شد

4 گفت ای صدّیق هستی یار من در مغاره بوده یار غار من

1 پس مبارک گفت احمد شاه را کرد آن خورشید روشن ماه را

2 هر دو همچون ماه و خور تابان شدند همچو انجم دیگران پنهان شدند

3 از جبینها گرد رُفتند آن همه پس مبارکباد گفتند آن همه

4 زین ولایت مرتضی چون برفروخت جان اصحاب نبی از رشک سوخت