برخیز و به بحرِ از عطار نیشابوری مختارنامه 61
1. برخیز و به بحرِ عشقِ دلدار درای
مردی کن و مردانه بدین کاردرای
بحری که همه عمر از عطار نیشابوری مختارنامه 62
1. بحری که همه عمر به یکدم بینی
دو کَوْن درو همچو دو شبنم بینی
گر تو دل خویش بیسیاهی از عطار نیشابوری مختارنامه 63
1. گر تو دل خویش بیسیاهی بینی
یک قطره ز دریای الاهی بینی
گردیدهوری تو از عطار نیشابوری مختارنامه 64
1. گردیدهوری تو دیده بر کار انداز
جان را به یگانگی در اسرار انداز
گرچه دل تو زین از عطار نیشابوری مختارنامه 65
1. گرچه دل تو زین همه غم تنگ شود
غم کش که ز غم مرد به فرهنگ شود
در بند خیال غیر از عطار نیشابوری مختارنامه 66
1. در بند خیال غیر یک ذرّه مباش
در بحر ز خویش گم شو و قطره مباش
تا کی خود را ز پای از عطار نیشابوری مختارنامه 67
1. تا کی خود را ز پای و سراندیشی
پیش و پس و زیر و هم زبر اندیشی
هر جان که به نور از عطار نیشابوری مختارنامه 68
1. هر جان که به نور قدس پیش اندیش است
از خویش برون نیست همه در خویش است
چون نیست ترا کار از عطار نیشابوری مختارنامه 69
1. چون نیست ترا کار ز سودا بیرون
زان افتادی ز پرده شیدا بیرون
گر پرده ز روی کار از عطار نیشابوری مختارنامه 70
1. گر پرده ز روی کار بر میداری!
اندر پس پرده لعبت بیکاری
تا چند کنی عزیمت از عطار نیشابوری مختارنامه 71
1. تا چند کنی عزیمت دریا ساز
مردانه رو و خویش به دریا انداز
هر جانی را که غرق از عطار نیشابوری مختارنامه 72
1. هر جانی را که غرق انعام بود
در عالم بینهایت آرام بود