باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد در مختارنامه عطار نیشابوری

1 آن بحر که هر لحظه دگرگون آید از پرده کجا تمام بیرون آید

2 یک قطره از آن بحر که ما میگوییم از هژده هزار عالم افزون آید

1 در بند گرهگشای میباید بود گم ره شده رهنمای میباید بود

2 یک لحظه هزار سال میباید زیست یک لحظه هزار جای میباید بود

1 بحری که در آسمان زمین خواهد بود آنجا وینجا همان، همین خواهد بود

2 از فوق العرش تاثری قطرهٔ اوست آن دریا را قطره چنین خواهد بود

1 از بس که بدیدم ز تو اسرار عجب خون گشت دلم از چو تو دلدار عجب

2 بس کز همه عالمت بجستم شب و روز تو خود همه عالمی زهی کار عجب!

1 بحری که در او دو کون ناپیدا بود او بود و جز او نمایش سودا بود

2 آن قطره که در جستن آن دریا بود چون آنجا شد خود همه عمر آنجا بود

1 پیوسته دلی گرفته از غیرت باد! در بادیهٔ یگانگی سیرت باد!

2 هر نقش که از پرده برون میبینی چون پرده براوفتد، همه،‌خیرت باد!

1 در بادیهای که پا ز سر باید کرد هر روز سفر نوع دگر باید کرد

2 ایمان برود اگر بخواهی استاد جان گم گردد اگر سفر باید کرد

1 گردیدهوری تو دیده بر کار انداز جان را به یگانگی در اسرار انداز

2 آبی کامل بر دو جهان بند به حکم وانگاه بگیر و در نمکسار انداز

1 برخیز و به بحرِ عشقِ دلدار درای مردی کن و مردانه بدین کاردرای

2 از هر دو جهان چو سوزنی برهنه گرد وانگاه به بحر، سرنگونسار، درای

1 جانا نه یکیام نه دوام اینت عجب! نه کهنهٔ عشقم نه نوام اینت عجب!

2 پیوسته نشسته میروم اینت عجب! نه با توام و نه بیتوام اینت عجب!