ای گشته خجل از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 13
1. ای گشته خجل آبحیات از دهنت
سرو از قد و ماه از رخ و سیم از ذقنت
ز بس خونها از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 14
1. ز بس خونها که می ریزی به غمزه
شمار کشتگان ناید به یادت
جغد که با از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 15
1. جغد که با باز و با کلنگان پرد
بشکندش پر و مرز گردد لت لت
شادی و بقا از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 16
1. شادی و بقا بادت و زین بیش نگویم
کاین قافیه تنگ، مرا نیک بپیخست
همچون رطب از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 17
1. همچون رطب اندام و چو روغنش سرین
همچون شبه زلفکان و چون دنبه الست
حلقوم جوالقی از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 18
1. حلقوم جوالقی چو ساق موزه است
و آن معده کافرش چو خم غوزه است
جوان شد حکیم از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 19
1. جوان شد حکیم ما، جوانمرد و دل فراخ
یکی پیرزن خرید، بیکمشت سیم ماخ
گفتم میان از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 20
1. گفتم میان گشائی، گفتا که هیچ نایم
زد دست بر کمربند، بگسست او پرنداخ
جان مرا غمت از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 21
1. جان مرا غمت هدف حادثات کرد
تا عشق سوی من نظر التفات کرد
چرا نه مردم از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 22
1. چرا نه مردم عاقل چنان بود که بعمر
چو درد سر کندش مردمان دژم گردند
چه سود کند، از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 23
1. چه سود کند، که آتش عشقش
دود از دل و جان من برانگیزد
زهی بزرگ از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 24
1. زهی بزرگ عطائی که در مضیق نیاز
امل پناه بدان دست درفشان آورد