رباعیات در دیوان اشعار اسیری لاهیجی

1 ای دلبر شوخ بیوفائی تا چند در هجر تو جان به بی نوائی تا چند

2 آخر بود این که جان بوصل تو رسد این دل بغم و درد جدائی تا چند

1 یارم ز همه جهان مرا روی نمود دیدم که جهان جمله نمود او بود

2 عالم همه مرآت جمال رخ اوست حقا که جز او نیست بعالم مشهود

1 لعل لب تو از می ناب اولیتر دندان تو از در خوشاب اولیتر

2 در خورد دلم بجز لب لعل تو نیست زان رو که شراب با کباب اولیتر

1 ای حسن تو از روی بتان کرده ظهور روی تو بپرده جهان شد مستور

2 زهاد ز درد هجر تو رنجورند عشاق ز باده وصالت مخمور

1 ای دل بغم فراق می باش صبور کاندر عقب فراق وصل است و سرور

2 باآن قدو روی چون گل و سروسهی داریم فراغتی ز طوبی و ز حور

1 دادم دل خود بعشق یاری که مپرس کردم هوس وصل نگاری که مپرس

2 تا دل ببلای غم گرفتار آمد دارم ز جفاش روزگاری که مپرس

1 ما محرم اسرار الهیم ای دل ما واقف هر چیز کماهیم ای دل

2 در ملک شهود و تخت تمکین و یقین بی هیچ شکی حاکم و شاهیم ای دل

1 هر لحظه رخت بحسن دیگر بینم هر دم به لطافتش فزونتر بینم

2 هرجا بصفت بیش و کمش گر بینم نتوان که جمال تو مکرر بینم

1 ما کاشف رمز علم الاسمائیم در بحر وجود در بی همتائیم

2 گنجی که همه جهان طلسمات ویند گر راه بدان گنج بیابی مائیم

1 جامی که می دو کون را جاست منم وان قطره که صد هزار دریاست منم

2 حرفی که بکنه سراو گر برسی در وی همه کتاب پیداست منم