الا از فخرالدین اسعد گرگانی ویس و رامین 67
1. الا ای ابر گرینده به نوروز
بیا گریه ز چشم من بیاموز
...
1. الا ای ابر گرینده به نوروز
بیا گریه ز چشم من بیاموز
...
1. دلی دارم به داغ دوست بریان
گوا بر حال من دو چشم گریان
...
1. نگارا سرو قدا ماهرویا
بهشتی پیکرا زنجیر مویا
...
1. دل پر آتش و جانی پر از دود
تنی چون موی و رخساری زر اندود
...
1. نویسنده چو از نامه بپرداخت
به جای آورد هر چاری که بشناخت
...
1. چو ویس دلبر آذین را گسی کرد
به درد و داغ دل مویه بسی کرد
...
1. چو رامین چند گه با گل بپیوست
شد از پیوند او هم سیر و هم مست
...
1. چو از نخچیر باز آمد رفیدا
یکایک راز بر گل کرد پیدا
...
1. خوشا بادا که از مشرق در آید
تو گویی کز گلستانی بر آید
...
1. سر نامه بع نام ویس بت روی
مه سوسن بر و مهر سمن بوی
...
1. اگر چه عشق سر تا سر زیانست
همه رنج تن و درد روانست
...