پارتی زلف تو از بس که ز دل‌ها دارد از عارف قزوینی غزل 37
1. پارتی زلف تو از بس که ز دل‌ها دارد
روز و شب بی‌سببی عربده با ما دارد
دوباره فتنه چشم تو فتنه برپا کرد از عارف قزوینی غزل 38
1. دوباره فتنه چشم تو فتنه برپا کرد
دلم ز شهر چو دیوانه رو به صحرا کرد
واعظا گمان کردی داد معرفت دادی از عارف قزوینی غزل 39
1. واعظا گمان کردی داد معرفت دادی
گر مقابل عارف ایستادی استادی
ز خواب غفلت، هر دیده‌ای که بیدار است از عارف قزوینی غزل 40
1. ز خواب غفلت، هر دیده‌ای که بیدار است
بدین گناه اگر کور شد سزاوار است!
ببند ای دل غافل بخود ره گله را از عارف قزوینی غزل 41
1. ببند ای دل غافل بخود ره گله را
زیان بس است ز مردم ببر معامله را
اندر قمار عشق تو بالای جان زدند از عارف قزوینی غزل 42
1. اندر قمار عشق تو بالای جان زدند
هرچند باختند قماری کلان زدند
بیمار درد عشق و پرستارم آرزوست از عارف قزوینی غزل 43
1. بیمار درد عشق و پرستارم آرزوست
بهبود زان دو نرگس بیدارم آرزوست
بکوی میکده هرکس که رفت باز آمد از عارف قزوینی غزل 44
1. بکوی میکده هرکس که رفت باز آمد
ز قید هستی این نشئه بی نیاز آمد
ز بس بزلف تو دل بر سر دل افتاده از عارف قزوینی غزل 45
1. ز بس بزلف تو دل بر سر دل افتاده
چه کشمکش که میان من و دل افتاده
عشق! مریزادت آن دو بازوی پر زور از عارف قزوینی غزل 46
1. عشق! مریزادت آن دو بازوی پر زور
قادر و قاهر توئی و ما همه مقهور!
محشر هر جا روم آنجا سر پا خواهم کرد از عارف قزوینی غزل 47
1. محشر هر جا روم آنجا سر پا خواهم کرد
بین چه آشوب من بیسر و پا خواهم کرد
بفکن نقاب و بگذار در اشتباه ماند از عارف قزوینی غزل 48
1. بفکن نقاب و بگذار در اشتباه ماند
تو بر آن کسی که میگفت رخت بماه ماند