رباعیات امیر معزی نیشابوری

1 شاها در فتح بر تو بگشاد خدای منشور ظفر به تو فرستاد خدای

2 چون عالم بر تو راست بنهاد خدای هرچ آن پدرت خواست تورا داد خدای

1 ای شاه کجا گرم کنی بارهٔ بور صدگور بیفکنی به یک بار به زور

2 گر بهمن و بهرام برآیند ازگور گویند که کار توست افکندن گور

1 نشناخت ملک سعادت اختر خویش در منقبت وزیر خدمتگر خویش

2 بگماشت بلای تاج برکشور خویش تا در سر تاج‌کرد آخر سر خویش

1 چشم من و چشم آن بت تنگ دهان در بیع و شری شدند و در سود و زیان

2 کردند یکی بیع زما هر دو نهان آن آب بدین سپرد و این خواب بدان

1 شاها چو دلت در صف تدبیر آید او را مدد از عالم تقدیر آید

2 تیغ تو جهان‌گرفت آری شک نیست آن راکه تو برکشی جهانگیر آید

1 در عشق تو بی‌روان نَوان بودم دوش آشفته دل و رمیده جان بودم دوش

2 مرغی که به تیغ نیم بسمل‌گردد دور از بر تو راست چنان بودم دوش

1 گر ابر به جود خویشتن را چو تو خواند فراش تو بود او همی‌گرد نشاند

2 هر چند بسی‌ گهر پراکند و فشاند آخر گهرش نماند و بی‌کار بماند

1 از کوی تو تا کوی من ای شمع طراز دریاست ز اشک من همه راه دراز

2 گر هست درآمدن به‌کشتیت نیاز زان دل که زمن ربوده‌ای کشتی ساز

1 از درگه تو ملوک را تاج آید در همّت تو هزار معراج آید

2 توقیع تو چون به ‌دست محتاج آید چون‌کعبه بود که بیش حُجاج آید

1 در عشق تو زیر و بم هم‌آواز منند اندیشه و باد سرد دمساز من اند

2 خاموشی و صبر خازن راز من اند رنگ رخ و آب دیده غماز من اند