چشم من و چشم از امیر معزی نیشابوری رباعی 133
1. چشم من و چشم آن بت تنگ دهان
در بیع و شری شدند و در سود و زیان
تیغ ملک شرق از امیر معزی نیشابوری رباعی 134
1. تیغ ملک شرق خداوند جهان
شیری است تنش به جمله چنگال و دهان
هر شاه که داشت از امیر معزی نیشابوری رباعی 135
1. هر شاه که داشت دولت و بخت جوان
هر دو یله کرد و خود برون شد زمیان
نه با منی ار از امیر معزی نیشابوری رباعی 136
1. نه با منی ار چه همنشینی با من
ای بس دوری که از تو بینم تا من
رفتی و به یک از امیر معزی نیشابوری رباعی 137
1. رفتی و به یک بارگرفتی کم من
کشته شدم و نداشتی ماتم من
بگرفت شها قضای از امیر معزی نیشابوری رباعی 138
1. بگرفت شها قضای بد دامن من
تا لشکر غم نشست پیرامن من
ای چرخ‌کمر از امیر معزی نیشابوری رباعی 139
1. ای چرخ‌کمر مبند برکینه من
بگزار حق خدمت دیرینهٔ من
نازید به گرز از امیر معزی نیشابوری رباعی 140
1. نازید به گرز گاوسار افریدون
در دست تو گرز شیر سارست کنون
گر حاجب و چاوش از امیر معزی نیشابوری رباعی 141
1. گر حاجب و چاوش تو ای ناصر دین
برکشور روم و چین گشایند کمین
ای شاه زتو تخت از امیر معزی نیشابوری رباعی 142
1. ای شاه زتو تخت همی نازد و زین
وز دولت تو داد همی یابد دین
ای حیدر و جمشید از امیر معزی نیشابوری رباعی 143
1. ای حیدر و جمشید به شمشیر و نگین
دارندهٔ دولتی و دارندهٔ دین
ای شاه جهان از امیر معزی نیشابوری رباعی 144
1. ای شاه جهان دو گوشهٔ روی زمین
در قبضهٔ ملک توست تایوم‌الدین