ای برده به شمشیر از امیر معزی نیشابوری رباعی 145
1. ای برده به شمشیر همه ملک تگین
آورده همه ملک تگین زیر نگین
زین فتح که از امیر معزی نیشابوری رباعی 146
1. زین فتح که کرد شاه در کشور چین
هم ملک همی نازد و هم دولت و دین
خصمی‌که ستم از امیر معزی نیشابوری رباعی 147
1. خصمی‌که ستم بود همه همت او
کردند به کُره عالمی خدمت او
سروی‌که بنفشه از امیر معزی نیشابوری رباعی 148
1. سروی‌که بنفشه برگل آمد بر او
اقبال رسانید به گردون سر او
خصمی‌که بر از امیر معزی نیشابوری رباعی 149
1. خصمی‌که بر او فسوس کرد اختر او
او را عملی داد نه اندر خور او
ای نور مه از از امیر معزی نیشابوری رباعی 150
1. ای نور مه از جمال رخسارهٔ تو
ای ظلمت شب ز خال رخسارهٔ تو
ای کرده سپهر از امیر معزی نیشابوری رباعی 151
1. ای کرده سپهر و اختران یاری تو
فخرست جهان را ز جهانداری تو
ای شاه چو آسمان از امیر معزی نیشابوری رباعی 152
1. ای شاه چو آسمان کمان داری تو
وز تیر ستارهٔ روان داری تو
خورشید بر آسمان از امیر معزی نیشابوری رباعی 153
1. خورشید بر آسمان نپیماید راه
زان گونه که بر زمین سپه راند شاه
دارند همه شگفت از امیر معزی نیشابوری رباعی 154
1. دارند همه شگفت میران سپاه
از ابلق شاه و ابرش فرخ شاه
خصمان تو رسم از امیر معزی نیشابوری رباعی 155
1. خصمان تو رسم بد نهادند همه
بر ملک در فتنه گشادند همه
ای پیش تو حاسدانت از امیر معزی نیشابوری رباعی 156
1. ای پیش تو حاسدانت را سنگی نه
در جنب تو دشمنانْت‌‌ْ را رنگی نه