یارب آن روی است با آن زیب از اثیر اخسیکتی غزل 25
1. یارب آن روی است با آن زیب و کشّی یا مه است
چشمه آب حیاتش در زنخدان یا چه است
یک امروزت سر من چاکرت هست از اثیر اخسیکتی غزل 26
1. یک امروزت سر من چاکرت هست
چگوئی این لطافت در سرت هست
محرم عشق را حکایت نیست از اثیر اخسیکتی غزل 27
1. محرم عشق را حکایت نیست
همره راز تو روایت نیست
هنگامه ی خورشید ز رخسار از اثیر اخسیکتی غزل 28
1. هنگامه ی خورشید ز رخسار تو بشکست
بازارچه سرو ز رفتار تو بشکست
هیچ، دردی بتو ای مایه درمان از اثیر اخسیکتی غزل 29
1. هیچ، دردی بتو ای مایه درمان مرساد
هیچ، گردی بتو ای چشمه حیوان مرساد
یاد میدار که از مات نمی از اثیر اخسیکتی غزل 30
1. یاد میدار که از مات نمی آید یاد
ای امید من و عهد تو سراسر همه باد
چو لب افق بخندید و دم صبا از اثیر اخسیکتی غزل 31
1. چو لب افق بخندید و دم صبا بر آمد
بمبارکی و شادی غمش از درم درآمد
من خاکِ چنان بادم کو زلفِ از اثیر اخسیکتی غزل 32
1. من خاکِ چنان بادم کو زلفِ تو جنباند
در آتشم از آبی کاندامِ تو را ماند
تدبیر دل مرا نمی‌خواهد از اثیر اخسیکتی غزل 33
1. تدبیر دل مرا نمی‌خواهد
جز صحبت ناسزا نمی‌خواهد
هرکه دل بر سرو بالائی نهد از اثیر اخسیکتی غزل 34
1. هرکه دل بر سرو بالائی نهد
بر سر هر آرزو پائی نهد
هرکه در دامن تو آویزد از اثیر اخسیکتی غزل 35
1. هرکه در دامن تو آویزد
نه چنان افتد او که برخیزد
بی غم عشق تو دل بکار نیاید از اثیر اخسیکتی غزل 36
1. بی غم عشق تو دل بکار نیاید
جان نبود آب و گل بکار نیاید