غزلیات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 این زبان کاندرین دهان من است سبب محنت و زیان من است

2 در دهانم همیشه هست نهان و آشکارا کن نهان من است

3 من بدو خرمم، که در همه حال اصل سرمایه ی دکان من است

4 بر ضمیر دل و تفکر من بر همه خلق تر جمان من است

1 گر نقاب از دورخ براندازد عالم از عافیت بپردازد

2 عرصه روزگار تنک آید باره ی حسن اگر برون تازد

3 بفلک بر، زنور عارض او ماه با آفتاب بگدازد

4 عقل بر گوشه بساط عدم همه نقد وجود دربازد

1 ای اختری، که شاه کواکب غلام توست این رجعت تو، حاصل صد انتقام توست

2 قدرت بلند باد، که بر قدر روزگار اقبال تو بهینه لباس کرام توست

3 شاید، اگر نهیم بشکرانه درمیان چشمی که بی جمال تو بر ماغرام توست

4 گر، زنده میشویم پس از مرک و افتراق شاید که باوصال تو، مارا قیام توست

1 وقت بیاید که دور غم به سر آید صبح وصال از شب امید برآید

2 عمر عزیز از سر وداع بر آرد آن دو سه روز فراق هم به سر آید

3 بر درِ این سخت خفته، صبر کنم صبر آخر اگر مرده نیست، هم به در آید

4 بازِ من اکنون که در گریزگَه افتاد مرغ‌دلی شرط نیست تا به بر آید

1 حسن رویش دیده پرخون می‌کند عقل واقف نیست تا چون می‌کند

2 آب می‌گیرد ز رویش چشم و پس عکس او آن آب گلگون می‌کند

3 دست حسنش ماه را گیسو کشان از بساط چرخ بیرون می‌کند

4 جمله تلقین رخ و زلفین اوست چرخ هر بیداد کاکنون می‌کند

1 با دل بد عهد تو گاو گل سر دامن است گنبد نیلوفری در یک پیراهن است

2 یک نفس آخر بدار گر نه چو چرخ بلند گرد جهان گشتنت بهر ستم گردن است

3 معدن گوهر شده است بی تو دو چشمم ولیک آن لب یاقوت رنگ گوئی از این معدن است

4 مرغ دلان را بسی صید کنی تا بشکل زلف توچون پای دام خال توچون ارزن است

1 محرم عشق را حکایت نیست همره راز تو روایت نیست

2 گرچه آهنگ خون من داری آه را زهره شکایت نیست

3 نوک مژگانت ناوکی آهینحت هیچکس را از او سعایت نیست

4 روی تو هر صفی نزد که بر او سرنگون صد هزار رایت نیست

1 مه رخم، سرو قامت افتاده ست راستی را، قیامت افتاده ست

2 جای شکرانه هست کزرخ او حسن بر مه، غرامت افتاده ست

3 لشکر صبر را ز تیر مژه صف شکستن علامت افتاده ست

4 مرغ او نیست مرد عافیتی کش نظر بر سلامت افتاده ست

1 از عشق تو بوی خون همی آید دم نتوان زد که چون همی آید

2 هر بار دل آمدی کم از غم هات این بار غمت فزون همی آید

3 چشم تو خدنگ بر گمان دارد مانا که بعزم خون همی آید

4 بینائی چشم عقلت چندانست کان جادو در فسون همی آید

1 طبیب درد بیدرمان کدام است رفیق راه بی پایان کدام است

2 همی دانم وثاق اوست جانی اگر دانستمی کان جان کدام است

3 گر این عقل است پس دایوانگی چیست ور این جان است پس جانان کدام است

4 کسی کاورا بجان جوید نگوید که با می زحمت دندان کدام است