معمیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 نقل سر شراب ندارد دل کباب جز ذکر آن دهان که خوش آید بکام ما

1 براه دل ایجان من نگروی کز آسیب آهش تو فانی شوی

1 گرخم زلفش درآرد سر بدل همدم شود بر هوا تاج سر اندازد دل و خرم شود

1 رود چون قطره های ژاله اشک از چشم نمدیده یکایک باز میآید نمیگردد تهی دیده

1 گوشه برقع بر آن خورشید رخ داغ دلست وز قبا داغی دگر دارد که وصلش حاصلست

1 ترک خورشیدی که شاه ملک نیکویی بود نامراد از ترک و تاجیکان بهندویی بود

1 نسیم صبح میخواهم که شاخ گل بجنباند بسرو قامت ساقی گل صد برگی افشاند

1 مه شهره بحسن و چون تو خوش نه خوبست ولی چو شهرتش نه

1 خاکروبان درت را هوس کعبه خطاست گر دل بیسر و پاییم کند میل رواست

1 بصید دل کمند ره شد آنکاه کل بهر گامی خم زلفت گشا تا تیر بر هو سو نهد دامی