معمیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 قلب روی اندوده نستانند در بازار حشر خالصی باید که بیرون آید از آتش سلیم

1 نابرده رنج گنج میسر نمیشود مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

1 در قافله که نقد نام همه است در نظم وجود ما نظام همه است

2 گر چار مشان قافله سالار شود ثابت شود آن نام که کام همه است

1 دو دلبرید تو مهر چرخ لایق هم بیاد مهر دو دلبر شوید عاشق هم

1 بیزلف از شست بتان دلها پریشان دیده ام چونماهی از بیگانگی هر یک گریزان دیده ام

1 گر چه در دل سر جنگست بتانرا همه دم در دل ما سر صلحست و صفا بر سر هم

1 چو پیراهن ز شوق آن نوگل من شکافد سینه را دل تا بدامن

1 چشمم که بود از اشک در جی از لیالی تا دیده ام لب او شد درج دیده خالی

1 هرگز نکند فلک بکس پروایی رحمی نکند بعاشق شیدایی

2 بار تو کوه را در آن یارا نیست کرده ست رقم بنام بی یارایی

1 عاشق که مراد خویش جوید مادام هرگز نرسد ز وصل دلدار بکام

2 پروانه که سوخت جان خویش از پی وصل آنسوخته را شه مه اقبال تمام