اهلی که مرید تو بود پیر از اهلی شیرازی رباعی 444
1. اهلی که مرید تو بود پیر فلک
شاگرد غم تو گشت و استاد ملک
فرزند بخوی و بوی خودساز از اهلی شیرازی رباعی 445
1. فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ
مگذار بصحبتش چو تاجیک چه ترک
در طور فنا چو موسی از از اهلی شیرازی رباعی 446
1. در طور فنا چو موسی از خود بگسل
مستانه عنان هستی از دست بهل
شهوت چه حرام و چه حلال از اهلی شیرازی رباعی 447
1. شهوت چه حرام و چه حلال است و بال
کان یکدمه لذتست و صد ساله ملال
اهلی ز جهانیان چو مجنون از اهلی شیرازی رباعی 448
1. اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل
وین دام و ددان بهم در افتاده بهل
زاد همه راه برگ و سازست از اهلی شیرازی رباعی 449
1. زاد همه راه برگ و سازست ایدل
زاد ره آخرت نمازست ایدل
فرزند تو شاخیست تر از از اهلی شیرازی رباعی 450
1. فرزند تو شاخیست تر از اول حال
هر گونه بر آرایش بر آید چو نهال
ساقی من مست کی شوم همدم از اهلی شیرازی رباعی 451
1. ساقی من مست کی شوم همدم عقل
مجنون صفت آواره ام از عالم عقل
ایسرو سهی درآ در آغوش از اهلی شیرازی رباعی 452
1. ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل
با ما بحضرو باده مینوش چو گل
اهلی در نظم و گوهر طبع از اهلی شیرازی رباعی 453
1. اهلی در نظم و گوهر طبع فضول
از مهر علی دارد و از حب رسول
اهلی ز جهانیان چو مجنون از اهلی شیرازی رباعی 454
1. اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل
صحبت بحریفان دل آزار بهل
ایمه که رخت گرفته صد از اهلی شیرازی رباعی 455
1. ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل
از سنبل خط کشیده صد پرده بگل