تواریخ در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 پدر صالحم نهالی بود که اجل برفکند از بیخش

2 این گواه صلاح اوست که هست صالح حق پرست تاریخش

1 این گوهر پاک کو جهانگیر شود خاک قدمش غیرت اکسیر شود

2 تاریخ ولادتش چو جستم گفتد یارب که بکام اهل دل پیر شود

1 تاج دین خواجه زاده اسماعیل که گل از شاخسار عمر نچید

2 مرغ روحش بلند همت بود روضه قدس جان خویش گزید

3 شد بخلد برین درین تاریخ ز استان امام زاده شهید

1 مظهر لطف خواجه زین الدین کرد در خلد جاودان منزل

2 بود شمعی میان اهل دلان ذات پاکش بنور حق واصل

3 زان سبب گشت سال تاریخش شمع بمجلس فروز اهل دل

1 از جهان شاهقلی رفت دریغ آنکه بودی ز غلامان علی

2 سال تاریخ وفاتش بطلب از گل گلشن دل شاهقلی

1 شاه منصور آن سعادتمند که نبودش ز نیکویی کمیی

2 بود از نیکویی پی تاریخ شاه منصور مقبل آدمیی

1 گل باغ دل میر محمود محروم که نخل قدش مرگ برکند از بیخ

2 به بیمثلیش این دلیلی تمامست که شد میر محمود بیمثل تاریخ

1 حیف کاخر شد از جهان بیرون خواجه با وقار صاحب سیف

2 سال فوتش زهر که جستم گفت خواجه سیدی محمد حیف

1 محبا حبیب الله آن مظهر لطف سپهر شرف آفتاب سعادت

2 ز غیبش خدا داد مولودی الحق که آفاق روشن شد از آن ولادت

3 کمال سعادت بود ظاهر از وی که تاریخ دارد نشان سعادت

1 ز عالم رفت آن شاه قلی نام که با اقبال و دولت همنشین بود

2 چو تقدیر آمد از تدبیر درماند چه تدبیر اینزمان تقدیر این بود

3 چو جستم از خرد تاریخ فوتش خرد فرمود تقدیر اینچنین بود