تواریخ در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 هر که آمد در وجود آخر برفت مهلت کس نیست در ملک وجود

2 از وجود میر لطف الله حیف کانچه بودی شرط مردی مینمود

3 خلق گویند از پی تاریخ او میر لطف الله مرد و مرد بود

1 آن کز غم او شمع چگل می‌سوزد رفت و دل خلق متصل می‌سوزد

2 فریاد که بهر سال تاریخ وفات بی‌خواجه کمال جان و دل می‌سوزد

1 تاج دین خواجه زاده اسماعیل که گل از شاخسار عمر نچید

2 مرغ روحش بلند همت بود روضه قدس جان خویش گزید

3 شد بخلد برین درین تاریخ ز استان امام زاده شهید

1 خواجه بسحاق پیر صاحبدل بود شمعی درین کهن فانوس

2 شد اسیر اجل که مردن را نکند چاره عقل جالینوس

3 رفت مردانه آخر از عالم زانکه زد سالها بمردی کوس

4 همه گویند بهر تاریخش مرد مردانه پیر با ناموس

1 پدر صالحم نهالی بود که اجل برفکند از بیخش

2 این گواه صلاح اوست که هست صالح حق پرست تاریخش

1 دریغ از خواجه لطف الله جراح که در میدان حکمت تاختی رخش

2 دوا بخش جراحتهای ما بود از آن تاریخ او آمد دوا بخش

1 حیف کاخر شد از جهان بیرون خواجه با وقار صاحب سیف

2 سال فوتش زهر که جستم گفت خواجه سیدی محمد حیف

1 آه از فلک که کوس رحیل است ساز او در بزم هر که ساخت درین بزمگه درنگ

2 ساز و صدای پیر محمد ز چنگ رفت رفت از جفای دایره چرخ نیلرنگ

3 گویند همدمان پی تاریخ فوت او حیف از صدای پیر محمد که شد ز چنگ

1 خواجه حسن سرو گلستان حسن آنکه شد از چشم بدان زیر گل

2 گفت دلم از پی تاریخ او گم شده وجه حسن از چشم و دل

1 مظهر لطف خواجه زین الدین کرد در خلد جاودان منزل

2 بود شمعی میان اهل دلان ذات پاکش بنور حق واصل

3 زان سبب گشت سال تاریخش شمع بمجلس فروز اهل دل