تواریخ در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 ز عالم گر برون شد احمد آقا نپنداری که نام نیک حک شد

2 بیمن همت بابای کوهی دل او محرم راز ملک شد

3 سبکروحانه رفت از بهر تاریخ مقام احمد از آن بر فلک شد

1 هر که آمد در وجود آخر برفت مهلت کس نیست در ملک وجود

2 از وجود میر لطف الله حیف کانچه بودی شرط مردی مینمود

3 خلق گویند از پی تاریخ او میر لطف الله مرد و مرد بود

1 خضرت میرزا علی کایزد در دولت بروی او بگشاد

2 در بهین روز و ساعت مسعود گوهری حق ز گنج خویشش داد

3 بر پدر این پسر پی تاریخ قدمش یا ربا مبارک باد

1 دلا امید بکار جهان چه می بندی چو خواجه روزبهان ناامید شد ز جهان

2 چو بگذری بسر خاک او بیاد آور که گنج علم و کمال است زیر خاک نهان

3 مپرس از پی تاریخ فوت او زنهار که سال فوت بود حال خواجه روزبهان

1 زهی فرخنده مولودی که کردست جهان از خرمی بر خلق گلشن

2 پدر را چشم روشن شد ز رایش از آن تاریخ او شد چشم روشن

1 عقل اول علاء دین احمد گشت آخر بلطف حق واصل

2 چشمه حکمت الهی بود وین زلالش شد از ازل نازل

3 عقل گفت از برای تاریخش عین حکمت حکیم دریا دل

1 دریغ از خواجه لطف الله جراح که در میدان حکمت تاختی رخش

2 دوا بخش جراحتهای ما بود از آن تاریخ او آمد دوا بخش

1 ایکه اینجا میرسی گو رحمت حق تا ابد بر قوام الدین حسین بن سلیمانشاه باد

2 بود آنسرو روان نخل مراد دوستان زان بود تاریخ سال رحلتش نخل مراد

1 آن کز غم او شمع چگل می‌سوزد رفت و دل خلق متصل می‌سوزد

2 فریاد که بهر سال تاریخ وفات بی‌خواجه کمال جان و دل می‌سوزد

1 حیف از امیر شیخ علی شهریار عهد آن چشمه حیات ز پاکیزه گوهری

2 کارش همیشه لطف و کرم بود و بهره داشت از خلق احمدی و کرمهای حیدری

3 درویش پروری صفت آن بزرگ بود تاریخ هم بجوی ز درویش پروری