چهره از تیغ تو پر خون دردم از اهلی شیرازی غزل 90
1. چهره از تیغ تو پر خون دردم کشتن خوش است
سرخ رو همچون خزان رفتن ازین گلشن خوش است
هرگز هوس سایه ام از فر هما از اهلی شیرازی غزل 91
1. هرگز هوس سایه ام از فر هما نیست
عاشق که بود سایه نشین مرد بلا نیست
اگر چه ساقی جان می نهاد در از اهلی شیرازی غزل 92
1. اگر چه ساقی جان می نهاد در دستت
حقیقتی دگرست این که می کند مستت
به قتلم اینهمه خشم و عتاب از اهلی شیرازی غزل 93
1. به قتلم اینهمه خشم و عتاب حاجت نیست
چو می کشد غم عشقم شتاب حاجت نیست
مست می و ساقیم تا نفسی باقی از اهلی شیرازی غزل 94
1. مست می و ساقیم تا نفسی باقی است
با می و ساقی مرا کار بسی باقی است
عقده زلف تو سر رشته تقدیر از اهلی شیرازی غزل 95
1. عقده زلف تو سر رشته تقدیر من است
چکنم عقده گشایی نه بتدبیر من است
ای که چون چشم خوشت نرگس مخموری از اهلی شیرازی غزل 96
1. ای که چون چشم خوشت نرگس مخموری نیست
در گلستان جهان به ز تو منظوری نیست
بی اختیار ماست که دل بیقرار از اهلی شیرازی غزل 97
1. بی اختیار ماست که دل بیقرار ازوست
ما را چه اختیار بود از اوست
در عهد تو آسوده کس از داغ از اهلی شیرازی غزل 98
1. در عهد تو آسوده کس از داغ ستم نیست
گر سنگ سیاه است که بی آتش غم نیست