دل خورد غم که چرا مرده صفت از اهلی شیرازی غزل 785
1. دل خورد غم که چرا مرده صفت خاک شود
زنده چون شمع بسوزش که زغم پاک شود
گر من از درد تو مردم هرگزت از اهلی شیرازی غزل 786
1. گر من از درد تو مردم هرگزت دردی مباد
جان من گر خاک شد بر خاطرت گردی مباد
کیست کو خاک ز بیداد تو بر از اهلی شیرازی غزل 787
1. کیست کو خاک ز بیداد تو بر سر نکند
مگر آنکسکه سر از جیب عدم برنکند
بتر ز محنت هجر ای پسر چه از اهلی شیرازی غزل 788
1. بتر ز محنت هجر ای پسر چه خواهد بود
جدا ز وصل توام زین بتر چه خواهد بود
شب همچو شمع آتش آهم زبانه از اهلی شیرازی غزل 789
1. شب همچو شمع آتش آهم زبانه زد
تیر مراد در دل شب بر نشانه زد
تو یار اگر نشوی بخت یار از اهلی شیرازی غزل 790
1. تو یار اگر نشوی بخت یار چون گردد
بسعی خویش کسی بختیار چون گردد
بیا که نرگس ساقی بشارتی از اهلی شیرازی غزل 791
1. بیا که نرگس ساقی بشارتی دارد
سر نیاز صراحی اشارتی دارد
دور از تو دل من به که پیغام از اهلی شیرازی غزل 792
1. دور از تو دل من به که پیغام فرستد
پیغام همان به که دلارام فرستد
حسنت که ذره را مه تابنده از اهلی شیرازی غزل 793
1. حسنت که ذره را مه تابنده میکند
برقی است تا چراغ کرا زنده میکند
کم همنفسی پاکدل و راست از اهلی شیرازی غزل 794
1. کم همنفسی پاکدل و راست زبان بود
جز شمع بهر کسکه نشستیم زیان بود