گرچه بر فرهاد شیرین جور از اهلی شیرازی غزل 742
1. گرچه بر فرهاد شیرین جور بی اندازه کرد
یک سخن گفت از لب شیرین که جانش تازه کرد
نتوان بر ساقی سخن از توبه از اهلی شیرازی غزل 743
1. نتوان بر ساقی سخن از توبه عیان کرد
پیش محک تجربه قلبی نتوان کرد
چون لاله جهانی بغمت غرقه از اهلی شیرازی غزل 744
1. چون لاله جهانی بغمت غرقه بخونند
یکبار نگه کن که اسیران تو چونند
سرو من تا چو مه از خانه زین از اهلی شیرازی غزل 745
1. سرو من تا چو مه از خانه زین گشت بلند
آفتابی دگر از روی زمین گشت بلند
خوبان که فرق تاقدم از جان از اهلی شیرازی غزل 746
1. خوبان که فرق تاقدم از جان سرشته اند
مردم کشند اگرچه بصورت فرشته اند
گر کاکلی بتان بسر خود رها از اهلی شیرازی غزل 747
1. گر کاکلی بتان بسر خود رها کنند
صاحبدلان تفرج صنع خدا کنند
صبوری از غمت ایشوخ بیوفا از اهلی شیرازی غزل 748
1. صبوری از غمت ایشوخ بیوفا تاچند
غم تو تا کی و صبر و شکیب ما تا چند
خوبان اگرچه در پی دلهای از اهلی شیرازی غزل 749
1. خوبان اگرچه در پی دلهای خسته اند
بندی به پای مرغ دل کس نبسته اند