خوش آنکه دل زغم هجر بر کناری از اهلی شیرازی غزل 722
1. خوش آنکه دل زغم هجر بر کناری بود
زیمن وصل تو فرخنده روزگاری بود
ساقی ز زهر چشم بمن قهر میکند از اهلی شیرازی غزل 723
1. ساقی ز زهر چشم بمن قهر میکند
تریاک باده در دهنم زهر میکند
جوش سودای غم دل پایم از از اهلی شیرازی غزل 724
1. جوش سودای غم دل پایم از جا می‌برد
شاقی آن شربت کرم فرما که سودا می‌برد
عاشق آشفته دل از طعنه خامی از اهلی شیرازی غزل 725
1. عاشق آشفته دل از طعنه خامی نشود
دامن پاک کس آلوده بجامی نشود
هیچ لب تشنه به میخانه سری از اهلی شیرازی غزل 726
1. هیچ لب تشنه به میخانه سری بر نکند
گر لبی از کرم پیر مغان تر نکند
شد سگش یار رقیب و جور با از اهلی شیرازی غزل 727
1. شد سگش یار رقیب و جور با خود میکند
با بدان هر کو نکویی میکند بد میکند
گرچه از عشق بتان صبر و دل از اهلی شیرازی غزل 728
1. گرچه از عشق بتان صبر و دل و هوشم شد
باز عاشق شدم آن جمله فراموشم شد
هر شمع جمالی که بر افروخته از اهلی شیرازی غزل 729
1. هر شمع جمالی که بر افروخته باشد
پروانه او جان من سوخته باشد
گنجی است عشق کز وی صد جان از اهلی شیرازی غزل 730
1. گنجی است عشق کز وی صد جان هلاک گردد
صد دل خراب گردد صد سینه چاک گردد
صید یوسف صورتان دل از ره از اهلی شیرازی غزل 731
1. صید یوسف صورتان دل از ره معنی کند
گرگ بیمعنی چه سگ باشد که این دعوی کند